Molla Fethullah Kaşani “Menhecus-sadiqin” tefsirinde ve Ayetullah Kelbasi “Enisül-leyl” kitabında neql edir:

Malik Dinarın dövründe günahkar bir cavan dünyasını deyişdiyi vaxt camaat onun cenazesini getirib bir zibilliye atdı.

Hemin gece Malik Dinara yuxuda buyuruldu: “Bizim bendemizin bedenine qüsl ver, onu kefene bürü ve salehlerin qebristanlığında defn et.” Malik soruşdu ki, «bu qeder günaha batmış insan nece bağışlana bildi?»

Cavab verildi ki, «o, can verdiyi vaxt ağlar gözle bele deyirdi: “Ey dünya ve axiret sahibi, rehm et o kese ki, ne dünyası var, ne axireti.” (“ya men lehud-dünya vel-axiretu irhem men leyse lehud-dünya vel-axiretu”). Malik! Qapımıza gelmiş hansı derdliye deva qılmadıq?! Kim bizim dergahımıza üz tutub nale çekdi ve istediyi qebul olunmadı?!»