Salam ana. Necesen? Men yaxşı deyilem.
Bura uşaq evi deyirler. Burda çoxlu uşaqlar,
müellimeler var. Ancaq senin yanında daha yaxşı
idim. Bilirem sen özün meni bura qoymusan ki,
çoxlu dostlarım olsun. Ana, men senin yanında
daha xoşbext idim. Düzdü burda müellimeler
menimle çox mehribandılar. Onlar senin kimi meni
döymürler. Yadına gelir, men bir defe senin
telefonunu götürmüşdümki atama zeng vurum,
sen çox esebleşmişdin, qaşıq qızdırıb menim elime
basmışdın. Amma ne olsunki meni çox isteyirdin
deye ele etmişdin. Günah mende idi ki, senin
telefonuna el vururdum. Axı atam mene
öyretmişdiki başqalarının eşyalarına el vurmaq
olmaz. Bilirsen, men her gece yatanda elimin
üstündeki o qaşığın izleriniöpürem. Çünki seni
görmürem ki öpem. Elimi öpende ele bil seni
öpürem.Bir gün atam evin ortasında uzanmışdı,
üstüne ağ parça salmışdılar. Onda nenem, bibim,
hamı ağlayırdı. Ancaq sen ağlamırdın. Men
nenemden soruşdum ki, niye atam yerde uzanıb,
siz niye ağlayırsız? O demişdi ki, atan Allah
babanın yanına getdi. Sen ağlamırdın deye men
de ağlamırdım.Men hele de başa düşmürem, axı
niye onlar ağlayırdı, niye o günden sonra atamı
görmedim, niye siz imkan verirdiniz ki dayılar onu
çiyinlerinde aparsınlar? Ana, bilirsen, mene burda
müellimler saymağı, ayların adınıda öyredib. Men
bilirem artıq 6 yaşım var. Men artıq 421 gündü ki
burdayam. Bax yazmağı da öyrenmişem. Sene 12-
inci mektubumdu yazıram. Bilirem mektublarımı
her gün oxuyub öpürsen. Men de mektubu öpüb
gönderirem sene. Bilirem ki, bütün mektublarıma
cavabyazırsan, ancaq müellimeler paxıllıq edib
vermirler mene o mektubları. Ancaq ana sen pis
olma, ne olsun ki, heç vermesinler, onsuzda
yaxınlarda görüşeceyik. Ana, bilirsen ne yadıma
düşür? Atam ölendensonra evimize bir yeke kişi
gelmişdi. Yeke qarnı, bığları varıydı. Gelen kimi
onu qucaqladın. Heç vaxt meni ele
qucaqlamamışdın. O senin atan idi he? Çünki
men de hemişe atam eve gelende tez qaçıb ele
boynunu qucaqlayardım. Sonra siz

[1] 2 3 4 >>