Bir vaxtlar iki qardaş var idi. Böyük qardaş kendinağası idi. O qeder varlı idi ki, hamı onun var-dövletinden danışırdı.Kiçik qardaş ise böyük qardaşın yanında bir qarınçöreye işleyirdi. Bir gün kiçik qardaş ağacınaltında oturur. Çox yorulduğu üçün onu yuxu tutur.Çox keçmemiş böyük qardaş gelir. Ayağı ile kiçikqardaşı vurub:«Qalx, iş vaxtı yatmaq olmaz. Unutma ki,işlemeyendişlemez», — deyir.Kiçik qardaş alakal oyanıb gözlerini ovuşdurur ve: «Qardaş, meni niye oyatdın? Çox gözel yuxugörürdüm. Yuxuda böyük torpaqlarım, sürüyle atım,mal-qaram, ucu-bucağı görünmeyen otaqlarım, var-dövletim varidi. O qeder gözel bir yuxu idi ki… Kaş ki, menioyatmayaydın...» — deyir.Böyük qardaş istehza ile kiçik qardaşa baxır ve: «Sen bu saydıqlarını yuxuda görürsen ancaq bütünbunlar indi mende var», — deye cavab verir.Kiçik qardaş bir az fikre gedir, sonra böyükqardaşa üz tutub deyir: «Qardaş, eslinde biz ikimizde yuxu görürük.Sadeceolaraq, ferq ondadır ki, menim yuxum mengözlerimi açanda qurtarır, senin yuxun ise sengözlerini yumanda qurtaracaq.»