Avaraya baz, ailecanlıya qaz deyirik”
Texminen 1 ilin söhbetidir. Qızımın ad günü idi.
Dedi, “papa” sinif yoldaşlarıma hediyye alaq. Qoy
surpriz olsun. Yeni bu defe hediyyeni onlar mene
deyil, men onlara teqdim edim.Razılaşdıq. 20
gelincik ve 20 maşın aldıq. Amma eve çatandan
sonra baxdım ki, dükana 20 euro eksik vermişem.
Daha doğrusu satıcılar haqq - hesabı sehv edib.
Elqerez, 1 ay bu 20 euro beynimde fırlandı.
Meqam axtarırdım ki, camaatın borcunu qaytarım.
Ve nehayet yolum axır ki, yeniden hemin dükan
terefe düşdü. Allahdan mövzunu xatırladım. Az
qala unudacaqdım. Tez ayaq saxladım. İçeri
girdim. Satıcıları veziyyyetden hali edib eksik
qalan mebleği ödemek istediyimi söyledim.
İnanın, şokda idiler. Semimi deyirem. Feqet,
gelmeyimden, vicdanımdan dolayı deyil,
avamlığımdan dolayı şokda idiler. Mehz
“avamlığımdan”! Tebii, onların zennince... Qerib -
qerib baxırdılar mene. Sanki, debile baxırmış kimi.
Ayrıca, simalarında yazıya hekk ede bilmeyeceyim
çox aydın bir kinaye, istehza, ironiya da vardı. Ve
bunu o qeder açıq hiss eletdirirdiler ki... Sonra
tesadufen Bakidan bir dostum zeng eledi. Ona da
hara ve niye getdiyimi söyledim. Peeh, telefonda
terifler başladı, ne başladı: “Qaqa, sen ejdahasan,
pelengsen, divsen ...” Ta daha neler.
Maşına oturdum. Derinden nefes aldım. Ayılmağa,
durumu çözmeye çalışdım. Çalışdım, bu
memleketde bütün normal tezahüratların
insanlara anormal ya da elahidde hadise kimi
görünmesinin, edilmesi gereken en adı şeylerin
etraf üçün möcüze xarakteri daşımasının sebebini
anlayım.Bacarmadım. Men neylemişdim eslinde?
Heç ne. Qehremanlıqmı “yapmışdım”? Yox, tebii.
Ve ya menim elediyim qehremanlıq olacaqsa, o
zaman sinesini düşmen güllesine siper edib şehid
olanların elediyi nedir bes? Niye bele olmuşuq?
Niye bu qeder cırlaşmışıq, primitivleşmişik, bütün
adilere “qeyri - adi” libasını geyindirmişik? Niye
sahib olduğumuz mentiq esl vacibatları
müsteheblerden daha arxa plana keçirib? Niye bu
memleketde

[1] 2 3 >>