Xeyalındakı
"balaca” idi.
- Axşamınız xeyir – deye oğlan gülümsedi.
- Salam – deyib Gülere sarı döndü. – Bizim
qesebede yaşayır- dedi.
- Uşşş, ne şirin baladı bu- deyib, oğlana sarı
çöndü. – Axşamın xeyir, beş de artıq, balaca,
nese sözün var? – soruşdu.
- Yooooxxx – deye oğlan pörtmüş halda – elece
salamlaşmaq istedim – dedi.
Qızlar gülüşdüler.
- Yaxşı eledin, balaca, adın nedir? – deye Güler
demek olar ki, onlarla yanaşı addımlayan oğlanı
sınayıcı baxışla süzdü.
- Mene balaca deme, bibican, adım Arazdır.
Özüm de telebeyem.
Onun şirin danışığına ürekden gülen Güler dedi:
- Hem de, 17 yaşın var, 1 ci kursda oxuyursan....
- Siz meni tanıyırsız ki? – Araz da güldü.
"...İşe düşdük ki” – deye Arzu dönüb Araza
acıqlanmaq istedi. Amma Arazın sonsuz bir
istekle parlayan gözlerindeki ifade onu çaşdırdı.
Dayanacaqda Güler sağollaşıb onlardan ayrıldı.
İkilikde sakitce dayandılar. Araz Arzunun elindeki
paketi aldı.
- Avtobusu gözleyirsen, ya taksi ile gedek?-
dedi.
Onun bele erkyana müracieti Arzunun xoşuna
geldi. Tebessümle: - Nece isteyirsen – dedi.
Maşının arxa oturacağında demek olar ki, Araz
ona sığınıb oturmuşdu. Onun bu yaxınlığı, teması
Arzuda qeribe hissler yaradırdı. Ve bu hissler
onun xoşuna gelirdi. Heç vaxt bele hissler
keçirmemişdi...
Taksiden düşende hava qaralırdı. Arazın onunla
gelmek istediyini gören Arzu elini uzadıb paketi
aldı ve sağollaşdı. Araz acizlikle onun gözlerine
baxdı.
- Adını demeyeceksen?
- Arzuyam- deyib gülümsedi Arzu. – Helelik,
men getdim.
- Arazın Arzusu...
- Ne dedin?
- Arazın Arzusu- deye Araz yerinde fırlanıb jest
ederek uzaqlaşdı.
Sonrakı günlerde de bele lazımmış kimi her seher
görüşüb bilikde şehere gedir, axşamlar da
birlikde qayıdırdılar. Arazın bitib – tükenmeyen
söz- söhbetini, bezen menasız görünse bele Arzu
sebrle dinleyir ve hiss edirdi ki, onu bir gün
görmeyende, eşitmeyende darıxır. Bezen
duyduqları, hiss etdikleri onu qorxudurdu. Arazla
ciddi münasibeti ağlından bele

<< 1 [2] 3 4 >>