yemek yeye-yeye ağız dolusu
arzularından danışan Araz birden duruxdu.
- Ne olub sene, nese birtehersen eeee- deyerek
udqundu.
- Heç Araz, yemeyini ye.
- Bes sen niye yemirsen?
- İstemirem – deye Arzu baxışlarını yayındırdı.
- Xestelenmisen? – deyib Araz elini uzadıb
Arzunun alnına toxundu. – Ele bil rengin de
qaçıb...
- Dedim ki, heç neyim yoxdu, Araz, yemeyini
yeee – deye onun elini alnından götürüb
dodağına yaxınlaşdırdı.
- Heç olmasa bir tike ye...
Arzu yemekden bir tike götürüb ağzına qoydu.
Kaş etmeyeydi. Öyüdü. Yaxşı ki, Araz salfeti
onun ağzına tutmağa imkan tapdı...
El – üzünü yuyub rahatlanan Arzu Arazın
üzündeki qorxunu görende gülümsedi:
- Qorxma keçdi – dedi.
- Nese olub sene?
- Hee, Arazcım, bebişimiz olacaq...
Arazın qulaqları cingildedi.
- Ne dedin, neeeee? – deye qeribe sesle soruşdu.
- Eşitdiyini...
- Niye indi? – deye Araz çox menasız sual verdi.
- Bilmirem, Arazcım, yeqin bele lazımmış, bu da
bir qismetdi... Amma deyesen sevinmedin?
- Bu indi bize lazım deyil, Arzu. Sevinmedim
doğrudan da – Araz qırıq-qırıq dillendi.
- Sen narahat olma, senin heyatında heç ne
deyişmeyecek. Arxayın ol, bunu heç kim
bilmeyecek. O bizim sevgimizin mene bexş etdiyi
en qiymetli hediyyedir. Men artıq onu sevirem,
isteyirem...
- Bes meeennn? – deye Arazın üzünde
qezebdenmi, paxıllıqdanmı doğan bir ifade
dolaşdı.
- Arazcım, yadındadısa, men münasibetimizin ilk
günüden demişem ki, senin heyatında, ailende
menim yerim yoxdur... İnkar etme... Sen istesen
de, istemesen de bu heç neyi deyişmeyecek. Men
senden heç ne istemirem, heç vaxt da
istemeyecem, bunu ki, bilirsen...
- Özünü menden çox tez ayırırsan... Ele bil o
artıq seninçün her şeydi...
- Düz deyirsen, o mene lazımdı, sene ise yox...
- Nece soyuqqanlı danışırsan, Arzu...
- Eledi, canım, qebul ede bilmirsen, görürem,
amma men qerarımı vermişem.
- Ne qerarını ? Sen mensiz qerar vere
bilmezsen...
- Sehv edirsen. İndiyedek eleydi, amma görürsen
ki, indi her şey

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>