sevincinden
bilmedi ki, neylesin. Arzunun Gülerden
ayrılmasını gözledi. Lakin onların tamam başqa
semte döndüklerini görünce onları izlemeye
başladı. Maraqdan ve teeccübden üreyi
partlamaq derecesine gelse de Arzuya yaxınlaşa
bilmeyib kor - peşman eve qayıtdı.
Demek olar ki, her gün onu izlese de ürek eliyib
yaxınlaşa bilmirdi.
Valideynlerine esgeri xidmete getmek istediyini
bildirende anası evde qiyamet qopartdı.
"... Qoymaram, bir uşağımı gözümden o yana”-
dedi. Amma atası onun fikrini beyendi.
Yola düşmezden bir gün evvel şirkete gelib
Arzunu çağırtdırdı. Aram- aram pilleleri enen
Arzusuna gözü dolu baxdı, baxdı... Araza ele
geldi ki, Arzu bir qeder kökelibdi, qeşengleşibdi.
Ve onu da hiss eledi ki, Arzu onunçun çox
qiymetlidi, ezizdi, onu itirmek istemir...
Onu gören Arzunun rengi deyişdi. Amma geri
qayıda bilmedi.
- Ne isteyirsen? – deye salam vermeden soyuq
bir terzle dillendi.
- Çıxa bilerik?
Arzu dinmez- söylemez qabağa düşdü.
Yaxınlıqdakı bağa geldiler.
- Eşidirem seni.
- Arzu, qurban sene, yalvarmağa gelmişem. Üzr
istemeye, ayaqlarına düşmeye gelmişem.
- Çox nahaq... Ne yalvarma, ne de üzr iste, Araz,
sadece, sakitce çıx get, mene mane olma. Qoy öz
heyatımı yaşayım...
- Mensiz?
- He, sensiz. Artıq heyatımda biri var. Men onu
sevirem, onun üçün yaşayıram.
- Sen ne danışırsan? Kimdi o ele? – deyen
Arazın sesi çox ecaib çıxdı.
- O menim Muradımdı. Heleki, qanımla canımla
beslediyimdi...
Arazın üreyi yerine geldi.
- Men axmaq da başqa şey düşündüm...
- Araz, çox xahis edirem, bir de gelme. Meni
axtarma. Meni unut. Meni yox bil. Meni ölmüş
bil. Birde bil ki, sağalar xencer yarası, sağalmaz
söz yarası...
Arzu dönüb getmek isteyende Araz onun
qolundan tutdu.
- Belke meni dinleyesen?
- Yox, vaxtım da yoxdu, hevesim de yoxdu seni
dinlemeye. Sen bütün hisslerimi yaratdığın kimi
ele de öldürdün... Kaş ki, heç qarşıma
çıxmayaydın... Burax qolumu...
Arzu çıxıb getdi. Araz heykel teki dayanıb onun
ardınca baxdı.

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>