Murad Yeni ile 4 saat qalmış doğuldu. Arzu
heyatla ölüm arasında çox çarpışdı. Amma
heyata, körpesine sevgisi o qeder idi ki, sonunda
hekimlerin seyi ile qurtuldu...
Muradın 3 ayına qeder işe çıxmadı. Amma
şirketden heç olmazsa evden işlemek teklifini
eşidende Muradına daye axtarmaq fikrine düşdü.
Ev sahibesi Sara xala onu fikrinden daşındırdı.
"... Özüm baxaram " – dedi. Arzu çox sevindi.
Anası da imkanı olduqca ona kömek eleyeceyini
demişdi. Eslinde Murad sakit uşaq idi. Hem de
eynen Araz idi. Bu qeder benzerlik onu
sevindirirdi. Saatlarla körpesini bağrına basıb
qoxlamaqdan doymurdu. Ona ele gelirdi ki, Araz
yanındadı. Murad her anı ile Arazı ona
xatırladırdı...
Araz esgerliyini bitirb Neft şirketinde işe
düzelmişdi. Magistraturanı qiyabi davam
etdirirdi. Defelerle Arzu ile görüşüb, danışmağa
cehd etse de Arzu onu yaxına buraxmamışdı. Ve
Arzu min bir cehdle Muradı Arazdan gizledirdi.
Murad 3 yaşının içinde idi. Ağzı sözle dolu idi.
Onun danışmağa başladığı ilk günden Arzu hiss
eledi ki, Muradın da dilinde bir şirinlik var...
Bunda da Araza oxşamışdı.
Valideynlerinin ona evlenmek teklifini eşidende
Arazın içinde bir ümid baş qaldırdı. Oğlunun
sevdiyi olduğunu eşiden ananın sevinci yere-göye
sığmadı. Amma Arazın söyledikleri onu az qala
infarkt edecekdi:
- Senin uşaqlığından istifade edib, hele kim bilir
kimden uşaq doğan o qadın bu evin qapısına
ayaq basa bilmez – dedi.
- Uşaq menimdir, ana, onun heyatında menden
başqa heç kim olmayıb.
- Uşaq-uşaq danışma, maman qurban, elelerin
heyatda göre -göre gelmişik – dedi anası.
Araz anasını inandıra bilmeyeceyini görünce
tekid elemedi.
Bir gün anası onu muştuluqladı.
- Sene bir yaxşı qız tapmışam,maman qurban,
qohumdur, hem telebe, hem de gözel... Ne
deyirsen?
- Men evlenmek istemirem, mama, el çek
menden – dedi.
- Maman qurban, bele qızlar indi ele düşmez ,
inad eleme, papan da razıdı...
Arzu ona iyne ucu qeder de olsa şans verseydi,
Araz ne edeceyini bilerdi. Amma Arzu

[1] 2 3 4 >>