acı-acı teessüflendi.
Gördüklerini Arazın üzüne vurmasa da rahatlığı
pozulmuşdu. Üreyinde götür-qoy edir, planlar
qururdu. Telesmeli idi, ne qeder ki, Araz heç neyi
bildirmirdi, o oğlunu qabaqlamalıydı...
Bir axşam toydan söz salan ananın behanesi bu
oldu:
"... Besdir daha avara-avara gezdiyin, men nene
olmaq isteyirem, tezlikle qurtarmaq lazımdı bu
işi...”
Araz eşitmek istemediyi bu sözleri anasından
eşidende etiraz eledi.
- Ay ana, hara telesirsen, qız da oxuyur hele, ne
vacib düşüb ki?
- Niye ki, mene ele gelir ki, hele gecikmişem
de... – deye anası kinyae ile Araza baxdı.
Anasının eyhamını anlayan Araz tutulub dinmedi
ve sakitce otaqdan çıxdı.
Seheri günü yene Arzunun yanına geldi. Olanları
bir-bir Arzuya danışıb bir daha yalvardı.
- Gel razı ol, çıxaq gedek buralardan, heç kes
bize mane olmasın...– dedi.
- Yox, Araz, gecdi, mümkün deyil - dedi.
Araz ne qeder yalvarsa da Arzu "yox” deyib
durdu.
(ardı var)

<< 1 2 3 [4]