idi. İş gününün sonunda
telefonuna zeng geldi. Araz idi. Aşağıda onu
gözleyirdi. Arzu şirketden çıxanda gözlerine
inanmadı. Sara xala Muradla maşında idiler.
Acıqla onlara yaxınlaşdı.
- Siz burda neynirsiz?
- Ay qızım, Arazın ad gününe gedirik.
Arzu hirsinden boğuldu.
- Bir bu çatmırdı...
- Niye inad eliyirsen, Arzu, heç olmasa bu
günkü gün xetrime deyme. Bağa gedirik.
Arzu ne edeceyini bilmedi. Könülsüzcesine
maşına oturdu.
Bağın darvazasından içeri girende balkondakı
adamları gören Arzu hirsinden Arazın küreyini
yumruqladı.
- "... Meni aldatdın” – deyib ağladı.
Muradın "Nene, nene”- deyerek şen çığırtısı
Arzunu lap dehşete getirdi. Araz Muradı düşüren
kimi uşaq az qala qaça- qaça balkonda duran
Feride ananın qucağına özünü atdı.
- Meni aldatdın, he? – dedi.
Araz bic-bic güldü.
- Ele bilirdin, her şey sen isteyen kimi
olacaq? Buyur, Arzu xanım, evine xoş
gelmisen... Milleti gözletme, zehmet olmasa düş
maşından.
- Düşmeyecem. Bu saat qaytar bizi...
- Benzinim de azdı, getmek isteyirsen, düş
başqa maşınla get.
Arzu maşından düşdü. Araz da ele bunu
gözleyirdi. Tez onun arxasına keçib arxadan onu
qucaqladı. Yerden ayaqları üzülen Arzu qışqırdı.
Araz onu buraxmayıb eyvana getirdi.
Artıq babasının boynunda yerini rahatlayan
Murad anasını sesledi:
- Ana, gel.
Arzu heykel kimi yerinde donub qalmışdı. Ne
edeceyini hele de bilmediyinden başını aşağı
saldı.
Feride ana onlara yaxınlaşdı.
- Xoş gelmisen, qızım. Bu günden bura senin
de evindir. Biz Arazın seçimine hörmet edirik.
Xahiş edirik, bu balamızı bize çox görme. Başqa
ne qerarınız olsa biz size destek olacayıq.
Arzunun boğazı qurumuşdu. Heç ne deye
bilmirdi. Ele bu vaxt ata seslendi:
- Ay uşaqlar, kabablar buza döndü axı...
Araz az qala Arzunu darta – darta balkona
çıxartdı.
- Besdi de, özünü naza qoyduğun, camaat
seni gözleyir axı...
Onun bu sözleri Arzunu tebden çıxartsa da
etiraz ede bilmedi.
Geceye qeder yeyib- içdiler. Deyib güldüler.
Arada Arzunu yanlayan

<< 1 [2] 3 >>