ireli keçib:
-Ay doxtur, bu gelinin qonşularıyıq. Ne sözün
varsa bize...
Hekim Nerminenin sözünü ağzında qoyub:
-Ay xanım, ne ağlınıza geleni danışırsız?
Xeste keçinib deyirem. Kimdi bu evin yiyesi?
Hanı bu qızın eri?
Hekim esebi halda sesini qaldırdı.
Nermine udqunub yene çekine-çekine
dillendi:
-Vallah bilmirik hardadı. Hemişe bu gelini
belece evde tek qoyub gedir. Men bilen çox
vaxt geceler de eve gelmir. Qaynanasıyla,
qaynatası da var.
-Zeng vurun onları tecili çağırın bura.
Hekim sonuncu cümleni kederle söyledi.
Ay doxtur, onlar da bu evde yaşayır. Amma
Türkiyeye qızıgile qonaq gedesiydiler bugün.
Yeqin yola çıxıblar.Eey onlara ne var eyy.
Deyirem...
Hekim ters-ters Nermineye baxdı. Ona ele
geldi ki, bu ortayaşlı qadın zerre qeder de
ölen adama acımır. Bura da yeni melumatlar
elde edib orda burda qeybet elemek üçün
gelib. O Nerminenin gözlerinin içine diqqetle
baxdı. Orada ne merhemet, ne de narahatlıq
gördü. Onun üzünde insana xas olan heç bir
ifade yox idi. Onun simasında yalnız nadanlıq
varıydı.
Hekimin ona diqqetle ters-ters baxmağından
özünü itiren Nermine başını aşağı saldı.
Qonşuların bezisi sakitce göz yaşı axıdır,
bezisi ise teeccüb ve heyretle ”uzanan”
Arzuya baxırdı. Nergiz hele de özüne
gelmemişdi. Hekim ona yaxınlaşıb nebzini
yoxladı.
-Görünür,bu qız şok keçirib. Çox qorxub.
Yeqin ele tecili yardımı çağıran da bu qızdır.
Hekim balışın altdan görünen boş derman
şüşesini götürdü. Derman ürek dermanıydı.
Bele derman reseptsiz satılmır. Yeqin hekim
yazıb. Belke de xestenin üreyile bağlı
problemler varmış. Yaxud aile veziyyetinden
görünür ki, ola bilsin o, özüne qesd etmiş
olsun. Deqiq bilmek olmur, o neçe heb içib.
Amma doza yüksek olduğuna göre o
dünyasını deyişib. Hem de onun vücudu
soyuyub. Teze ölene oxşamır. Ola bilsin ki, o
geceden keçinib. Bu suallar hekimin beynini
qurcalayırdı. O polise zeng vurmuşdu. Bir az
keçmişdi Nergiz özüne geldi. O bu
qarmaqarışıqlıq içinde özünü itirdi. O
bu ne bee»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
