Arzu uzanıb pencereye teref baxdı.
Gözlerinden yaşlar axırdı. O sevgiye, qayğıya
möhtac idi. Arzu insanlardan heç bir yaxşılıq
gözlemirdi. O yaxşı insanların nece olduğunu
unutmuşdu. Heyat onunla amansız reftar
edirdi. Demeli hele de yaxşı adamlar varmış.
Arzuya da kimse xeyirxahlıq edermiş. Ele bir
az keçmişdi ki, qaynanası telesik içeri
girdi.Yasemenle Nergizi görüb teeccüblendi.
-Xoş gelmisiz, ay qonşu. Xeyir ola, qapının
ağzında niye dayanmısız? Arzu haradadı?
-Xoş gününe gelek, Feride xanım. Arzu
nasazdı. Yene üreyinden ağrılar qalxıb. Cavan
gelindi, bu yaşında üreyi xestelik tapıb. Onu
niye hekime aparmırsız?Allah göstermesin
demirsizmi başına bir iş geler.
Feride özünü sığortalamaq üçün erini ortaya
saldı.
-Eh, ay Yasemen, neçe ildi özün görürsen,
kişi xeste, salamat günü olmayıb. Men yazıq
hansı birinin qeydine qalım? Şükür Allaha eri
var, aparsın yoxlatsın, müalice de eletdirsin.
Neyime lazım. Daha menim o yaşım keçib.
Ne işlerine qarışıram ne bir söz deyirem.
Cavandılar, qoy istedikleri kimi yaşasınlar.
Arzuya deyirem, a bala dilini bir az şirin ele.
Yene de kime deyirsen, öz bildiyini eliyir.
Feride kiminse eşideceyinden ehtiyatlanırmış
kimi sesini yavaşıdıb başını Yasemene sarı
uzadaraq dedi:
-Zalımın qızının dili ele bil biberdi. O uşağı
da evden didergin salıb. Samir deyir iti
görüm, qurdu görüm birce Arzunu görmeyim.
Qulluğunu da men eliyirem gelin getiren bir
günden. Ele bil evimize gelin yox, bela gelib.
-Bıy başıma xeyir, ay Feride o ne sözdü
danışırsan? Gül kimi uşaqdı Arzu. Men neçe
ildi onu tanıyıram, onun ağzından ne nalayiq
söz eşitmişem, ne de bir terbiyesiz hereketini
görmüşem.
Feride Yasemenin sözlerinden alındı.
-İndi deyirsen men boyda adam yalan
danışıram?
Yasemen istedi desin ki, he, ele sen ifritenin,
azğının birisen ki, bu evde hamının gününü
qara eliyibsen. Arzuya da böhtan deyirsen,
özünü göze soxmaqçün oğlunu da fitneleyib
salırsan o yazıq gelinin canına. Sözler onun
boğazına kimi

[1] 2 3 4 >>