bilmirdi.
Arzu ölüm-zülm iki hefteni birteher yola
verdi. Gece sehere kimi üreyinin ağrısından
yata bilmirdi. Uşaqlar gelenden beri öz
otağında yata bilmirdi. Yatağını uşaqlara
vermişdi. Onlar ise qonaq otağındakı divanda
yatırdılar.
Bir axşam yene evde Feridenin qışqırtısı
eşidildi. O neyise axtarırdı. Sese Samir
diksindi. Arzu metbexde qab-qacağı seliqeye
salırdı. Ona ele geldi ki, qefleten felaket üz
verdi. Feride alışıb yanan adamlar kimi
qışqırırdı.
-Bıy, başıma xeyir, pullar yoxa çıxıb.
Qoyduğum yerde yoxdur. O pullar Nüsretle
menim pensiya pullarımız idi.
Feride qışqıra-qışqıra dizlerine döyürdü.
Yazıq Nüsret heyetden eve yenice girmişdi.
Arvadının qışqırtısını eşidib yene de gelinle
dava-dalaş saldığını düşündü. Amma
Feridenin puldan danışdığını görüb heç ne
anlamadı.
Arzu tir-tir esirdi. O bilirdi ki, bu da
qaynanasının növbeti hoqqalarından biridir.
Arzu soyuqqanlı olmağa çalışdı. Sabah seher
Nüsretle Feride qızının yanına Türkiyeye
uçacaqdılar. Arzu isteyirdi ki, o tez çıxıb
getsin. Samir de anası evde olmayanda
Arzuya xoş davranırdı. Feride Samirin ona
mehel qoymamağını görüb dedi:
-Ay bala, niye maraqlanmırsan ananın sesi
alemi niye götürüb?
Samir başını buladı. Bu hereket Ferideni lap
özünden çıxardı.
-He, başını bulayarsan da. Ele hereket
edirsen ele bil bu olanların sene heç bir dexli
yoxdur. Hamısı arvadının emelleridir. Arvadın
götürüb o pulları. Düşünür ki, men gedenden
sonra pulların altından girib üstünden
çıxacaq.
Feridenin söyledikleri her kesi
heyretlendirirdi. Nüsret ayaq üste quruyub
qalmışdı. Arzunun bele iş görmeyine ne
Samir, ne Nüsret inanmırdı. Bu çox ciddi
ittiham idi. Arzunun üreyinden ağrı qalxdı. O
ayaq üste büdredi. Özünü gücle ele alıb
qapının kenarından tuta bildi.
Samir dedi:
-Ay ana, yaxşı-yaxşı bax her yere. Yeqin
yadından çıxıb başqa yere qoyubsan. Bu evde
kimdi senin puluna deyen? Nahaq kimdense
şübhelenirsen. (O Arzudan nahaq
şübhelenirsen deye bilmedi).
Oğlunun bu

<< 1 [2] 3 4 5 >>