cesaret tapmayan
Samiremi? Ya da gizlinde mene mehribanlıq
gösterib sizden qorxan qaynatamamı? Yoxsa
eri ile il boyu gezmeklerde olan baldızıma ve
onun terbiyesiz, erköyün uşaqlarınamı? Budur
menim heyatım. Bundan ibaretdir. Tanrı meni
size qul olmaçün göndermeyib. Men aile
quranda xoşbext olmaqçün qurmuşam.
Arzu yere çökmüşdü. O danışdıqca
hönkürürdü. Elleri, ayaqları titreyirdi. Samir
divara söykenib dişlerini bir-birine sıxmışdı.
Rengi ağappaq olmuşdu. Feride Arzunun
söylediklerinden heyretlenmişdi. O gözlemirdi
ki, Arzu ne vaxtsa her kesin yanında ona
qarşı bu cür ittihamlar sürecek. O indi
heqiqeten de söz tapmırdı danışmağa.
Nüsret ise divanın bir küncünde büzüşüb göz
yaşları axıdırdı. O Arzunun söylediklerinden
çox tesirlenmişdi.
Feride daha artıq tab getirmeyib:
-Samir!!! Görürsen arvadının dillerini? Gör
men neler çekirem. Sen evde olmayanda bu
mene belece bozarır.
Arzu gözyaşları içinde boğularaq:
-Men heç olmasa birce defe görmek isterdim
ki, Samir meni müdafie etsin. O bunu heç
vaxt etmeyecek. Bu o demek deyil ki, siz onu
düzgün terbiye etmisiz. Onun size tabe
olmağı exlaqından yox, qorxaqlığından ireli
gelir. O qorxaq ve acizdi. Bunun günahkarı
sizsiz. Ailede hamının bedbextliyinin
sebebkarı sizsiz. Ola bilsin ki, men kimsesiz
ve yoxsulam. Amma menim qürurum ve
menliyim var. Men xeyirxah ve merhemetli
olduğum halda siz azğınlaşmısınız. Bu gedişi
saxlamağa menim gücüm çatmaz. Amma
Tanrı özü bilir sizi nece qelibe salmaq
lazımdır. Men sabah çıxıb gedeceyem.
Narahat olmayın getmeye yer taparam, iş de
taparam. Her halda güzeranım bundan pis
olmayacaq.
Arzunu qeher boğurdu. Tez-tez öskürürdü.
Elleri ese-ese qrafinden su götürüb
sakitleşdirici derman atdı, yatağına uzandı.
Samir penceyini götürüb evden çıxdı. Nüsret
ağzına su alıb oturmuşdu. Feride o teref bu
terefe vurnuxurdu. Arzunun tesirli çıxışları
ona yer elemişdi. Arzu Samirin de, Nüsretin
de gözünü açmışdı. İndi Feride fırıldaqçı,
yalançı çıxmışdı. O

<< 1 2 3 [4] 5 >>