ay önce mektub yazmış,orada
ona edilen işgence ve zorakılıqdan behs
etmişdir.Hetta hansısa bir sebebden intihar
etmeyeceyi barede qeydler de etmiş ve
söhbet esnasında bunu etibar etdiyi yegane
adam olduğu üçün qonşu qızı Nergize
söylemişdir.
Feride bütün bu sual-cavablardan
yoruldu,bedeni üyüşdü.Ele bil beyni de
qurumuşdu. Gözlenilmeden dedi:
---Beli,onu men öldürdüm.Öldürmek fikrim
yox idi.Otağına girdim ki,bir-iki söz
deyim.Meni oğlumun,erimin gözünden
salmışdı.Qezebliydim.Sakitleşe
bilmirdim.Gördüm uzanıb yene ağlayır.Qan
beynime vurdu.Ele bil kimse mene dedi
ki,onun axırına çıx.Yaxınlaşdım.Men
yaxınlaşanda o qorxdu,diksindi.Amma heç ne
soruşmadı.Söz demeye hale yox idi.Görünür
yene ağrıları tutmuşdu.Men derman şüşesini
götürüb ona uzatdım ki,içsin.O astadan dedi
ki,içmişem.Men dedim ki,hamısını iç. O
teeccüblendi.İstedi ayağa
dursun,bacarmadı.Eliyle üreyini
tutdu.Deyesen başe herlendi,gözlerini
yumdu.Ağır-ağır nefes alırdı.İstedim yastığı
ağzına basım.Onsuz da gücü yox idi
müqavimet göstermeye,hemin deqiqe nefesi
kesilecekdi.Düşündüm ki,bele etsem üstü tez
açılacaq.Yaxşısı budur derman içirim.Derman
şüşesindeki dermanları ovcuma tökdüm.Deqiq
bilmedim,texminen on,beş iyirmi heb
olardı.Başını qaldırdım,ağzını açmırdı,gücle
araladım.Dermanları ağzına qoyub üstünden
bir stekan su içirdim.Üreyi zeif idi,el-qol ata
bilmedi.Görünür ölümü özü de
arzulayırmış.Birce onu gördüm ki,gözlerinden
yaş süzüldü,gözlerini yumdu.O öleceyi üçün
sevinirdi.Bunu hiss etdim.
Müstentiq Feridenin söylediklerinden dehşete
gelmişdi.O çox cinayetlerle
qarşılaşmışdı.Amma Arzunun taleyi onu çox
sarsıtdı.O Arzunun gözlerini yumub nece göz
yaşı axıtığını görürüdü.Onun gözleri doldu.O
Feridenin cellad gözlerine
baxdı.Düşünürdü,göresen Arzu kimsesiz
olmasaydı yene de taleyi belemi olrdı?
---Siz Arzununun xilasını ölümde
gördünüz.Sız ne edaletli xilaskarsınız bele!
Arzu bilirdi ki,onun qurtuluşu yoxdur.Onun
üreyi xesteydi.Belke de o infarktdan

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>