Qeribedir..bir vaxt gelir ki,geriye dönürsen ve heyatına nezer salırsan..keçmişe..lap derinlere enirsen..sakitce baxırsan.. keçmişindeki insanlara..gelenlere,gedenlere ve hele de qalanlara..onlardan bezileri heyatında çox uzun müddet qalıb..bezileri elini bele tuta bilmeyib..bezilerinin heç ferqine bele varmamısan..keçmişe baxanda anlayırsan ki,ne qeder düzgün,edaletli biri olmağa çalışsan da kiminse ayağını tapdalamısan..istemeden qelbini qırmısan..bezen de isteyerek..gözünü yumub utandığını hiss edirsen bele olanda..indi kimlerlese xoşbextliyini bölüşmek isteyirsen,amma istemirler..halbuki,bir vaxtlar bunun üçün heyatını qurban vere bilecek insanlar var idi..sen istemedin…bezen ağlamaq isteyirsen..tek yox..sene yaxın olduğunu zenn etdiyin birinin yanında..amma hemin insanlar gözünün dolduğunu gören kimi "ağlama ,sen güclüsen” deyir..ağlamağını zeiflik adlandırırlar..halbuki,bunu yalnız rahatlamaq üçün isteyirdin..çox qeribedir..keçmişe baxanda başa düşürsen ki,etrafındaki insanların çoxu sene yalan danışıb..ve onların bezileri bu yalanı gözünün içine baxaraq demekden çekinmeyib..”seni sevirem” yalanını.. qeribedir,beli..keçmişe baxaraq anlayırsan ki,”insanları tanıyıram” düşüncesi seni ne qeder yanıldıb..”ömür boyu yanımda olacaq” dediyin doğmaların zamanla uzaqlaşaraq yadlaşıb..ve heyatında müveqqeti qalacaqlarını zenn etdiyin insanlar hele de seninledir..