telefona
yanaşdım. İki hefte idi ki, Nino ile danışmamışdım. Telefon aparatının desteyini götürüb, aparatın
disqini saat eqrebi istiqametinde fırlatdım ve “33 – 81” nömreni yığmağı isteyirem deye bağırdım.
Ninonun sesi eşidildi: “Eli, imtahanı verdinmi?”.
- Verdim, Nino.
- Tebrik edirem, Eli.
- Çox sağ ol. Ne vaxt ve harada görüşek Nino?
- Saat beşde Qubernator bağının gölmeçesi yanında, Eli. Daha artıq danışmağa imkan yox idi. Çünki
arxamda dayanan qohumlarımın, ve xidmetçilerin şeklenmiş qulaqları mende idi. Ninonun arxasında
ise aristokrat anası durub qulaq asırdı. Ne ise…
Men, yuxarıya, atamın böyük otağına qalxdım. Atamla, emim divanda oturub çay içirdiler.
Xidmetçiler ayaq üste durub, gözlerini mene zillemişdiler.
Kamillik imtahanı hele axıra çatmamışdı. Köhne eneneye göre atamın heyatın astanasında duran
oğluna heyatın bütün müdrikliklerini teferrüatı ile açması lazım idi.
Atam:
- ”Oğlum” deye söze başladı. Heyata qedem basdığın bu anda men sene müselmanlığın vezifelerini bir
daha xatırlatmaq isteyirem. Biz allaha inamın olmadığı bir Memleketde yaşayırıq. Mehv olmamaq ve
ayaq altında qalmamaq üçün biz, qedim enenelerimizi ve köhne heyat terzimizi mütleq qorumalıyıq.
Oğlum ibadeti unutma, içki içme, tanımadığın qadınlarla durub oturma, yoxsullara ve zeiflere
merhemet göster. Haqq din uğrunda da daima qılıncını sıyırmağa hazır ol. Döyüş meydanında can
versen, bu men qocanı ağrıdacaq, amma şerefsiz bir yol seçsen, men qoca kişi xecalet çekeceyem.
Düşmenlerini heç bir zaman bağışlama, oğlum, biz xristian deyilik. Sabahın qayğısını düşünme, çünki
sabahını düşünen adam ürekli olmaz.
Axırıncı nesihetim de budur ki, “Mehemmedin imanını ve İmam Cefer teriqetinin şielik temellerini
heç bir vaxt unutma”.
Emim ve evdekiler atamı çox böyük maraqla dinleyirdiler. Sonra atam ayağa qalxdı, elimden tutdu ve
birden-bire titrek ve boğuq bir sesle dedi: – Sene yalvarıram: siyasetle meşğul olma! Ne isteyirsen ele,
amma siyasete qarışma.
Atamın bu

<< 1 ... 19 20 [21] 22 23 ... 32 >>