cavablarını
mene pıçıldayasan.
Hele bir neçe il bundan evvel biz bu barede razılığa gelmişdik. O zaman on iki yaşlı Nino böyük
teneffüsde gözleri yaşla dolu mekteblerimizin arasındakı yolu qaçaraq bizim terefe geldi ve meni öz
siniflerine dartıb apardı. Men ders boyunca onun partasının altında çömbelib, müellimin riyaziyyatdan
soruşduğu sualların cavablarını kitaba baxıb Ninoya pıçıldayırdım. O günden beri men Ninonun
nezerinde bir qehreman olaraq qalmışdım.
- Emin ve onun xanımı necedir? – deye Nino soruşdu. Deyesen qerb tebabeti emimin xanımına
yardım edib, amma Zeyneb xanımda heç bir elamet görünmür. Buna baxmayaraq emim gösterilen
yardımın kömeyine böyük ümidler besleyir – dedim.
- Sen arvadını çadranın altında gizledeceksen mi? – deye Nino dillendi.
- Onu qeti deye bilmirem. Veziyyete baxır. Çadra qadını güneşden, tozdan ve yadların pis
baxışlarından qoruyur.
Birden bire Ninonun sifeti qıpqırmızı qızardı.
- Sen hemişelik olaraq Asiyalı qalacaqsan. Yad baxışlar sene niye mane olur? Qadın başqasının xoşuna
gelmek isteyerse ne olar?
- Qadın gerek başqasının yox yalnız öz erinin xoşuna gelmeye çalışsın. Açıq sifet, çılpaq kürek, yarıya
kimi örtülmüş sine, ince ayaqlardakı şeffaf corablar – bunların hamısı nese ved edir. Çünki qadını bele
veziyyetde gören kişi, daha artığını görmek isteyecekdir. Kişini bele arzulardan “qorumaq” üçün ise
qadın çadra örtmelidir.
Nino mene teeccüble baxa-baxa qaldı.
- Sence, Avropada on yeddi yaşındakı qızlarla on doqquz yaşındakı oğlanlar heç bele şeylerden
danışarlarmı?
- Zenn etmirem.
- Ele ise gel biz de bu barede danışmayaq – deye Nino sert şekilde dedi ve dodaqlarını sıxdı.
Elim Ninonun saçlarını tumarlayırdı. O, başını qaldırdı. Batan güneşin son parıltısı onun gözlerine
düşmüşdü. Ona doğru eyildim… Onun dodaqları incelikle, iradesiz aralandı. Men biçimsiz bir şekilde
onu xeyli öpdüm. Sonra birden meni iteleyib, menden ayrıldı. İkimiz de susub alaqaranlığı seyr
edirdik. Bir az sonra etdiyimiz

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 ... 32 >>