başlamışdı. Zeynal ağa mehkum
olunmuş mehbus kimi edam hökmünü gözleyerek yaşamağa başlamışdı. O, mescidler, xestexanalar,
tecridxanalar tikdirirdi. Bu arada Mekkeye de hecce gedib hacı olmuş ve orada da yetimxanalar
tikdirmişdi. Lakin heç bir rüşvet qebul etmirdi. Yetmiş yaşında iken evlendiyi on sekkiz yaşlı arvadı
onun namusuna leke getirmişdi. Zeynal ağa zalımcasına ve vehşicesine namusunun intiqamını almış,
ondan sonra da bir yorğun kişiye çevrilmişdi. Onun ailesi dağılmış, bir oğlu onu terk etmiş, o birisi
oğlu ise özünü intihar ederek ona misilsiz bir şerefsizlik getirmişdi.
Bu sebebden de Zeynal ağanın saçları ağarmış ve beli bükülmüşdü. Bakıdakı qırx otaqlı sarayında
yalqız yaşayırdı. Onun heyatda sağ qalmış yegane oğlu İlyas bey bizim sinif yoldaşımız olduğu üçün
buraxılış ziyafetimiz, tavanı qaya daşından düzeldilmiş Zeynal ağanın evinin böyük ziyafet salonunda
teşkil edilmişdi.
Axşam saat sekkizde men, salonun enli mermer pillekenlerile yuxarı qalxdım. Yuxarıda İlyas bey
pillekenin başında dayanıb qonaqları qarşılayırdı. O da menim kimi belindeki kemerinden zerif xencer
sallanan yaraşıqlı çerkez libasını geyinmişdi.
Quzu derisinden olan papağını ise çıxartmamışdır. Çünki bu günden etibaren hamımız bele geyinmek
imtiyazına sahib idik. Sağ elimi, papağıma vurub: “Salamün eleykim, İlyas bey” deyerek, köhne milli
adetle ellerimizi bir-birimize uzatdıq: menim sağ elim onun sağ elini sıxdı.
“Bu gece cüzamxana bağlanacaq” – deye İlyas bey pıçıldadı. Men razı halda başımı yırğaladım.
Cüzamxana, bizim sinfin ixtirası ve sirri idi. Hetta illerle şeherimizde yaşayan rus müellimlerinin
ölkemizden bir tike bele xeberleri yox idi. Ona göre de biz onları aldadıb Bakının yaxınlığında bir
cüzamxana olduğunu söylemişdik. İçimizden bir dersden yayınmaq isteyirdise, o saat o, sinif
nümayendesine deyirdi. O, da sinif müellimimizin yanına geder ve dişlerini qıcırda-qıcırda xeber
verirdi ki, cüzamxanadan bir xeste şehere qaçıb. Polis onu axtarır. Sonra

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 32 >>