iki
kendi tamam işğal etmişler. Esgerler de o kendleri mühasireye almış, xesteleri güllelemiş ve evlere od
vurub yandırmışdılar. Bu dehşetli bir ehvalat deyilmi, cenab müdir? Cüzamxana deyilen bir yer artıq
yoxdur. Çürümüş etleri bedenlerinden tökülen qırtlaqlarında et parçaları xırıltı ile sallanan iylenmiş
xesteler şeher darvazasının qapıları arxasında serilibler. Onların üstüne yavaş-yavaş neft tökerek
yandırırdılar.
Müdirin gözleri kellesine çıxdı. Onun alnında muncuq kimi ter damlaları görünmeye başladı. Belke
de üreyinde fikirleşirdi ki, hele ne qeder, gec deyil, gedib nazire desin, onu başqa bir yere keçirtsinler.
O, boğunuq bir sesle:
- ”Bura dehşetli bir memleketdir!” – dedi: Amma, balalarım, mehz burada insanlar yüksek derecede
intizamın ve hakimiyyet orqanlarının celd hereket etmesinin ne qeder vacib olduğunu başa düşürler.
Sinfimizin uşaqları müdirin etrafına toplaşıb onun qayda-qanununun faydalı olması barede nitqini
dinlediler. Cüzamxananın işi bitmişdi. Arxamızdan gelen son sinif telebeleri indi gerek özleri yeni bir
nömre uyduraydılar. Birden men soruşdum:
Cenab müdir, xeberiniz varmı ki, Memmed Heyderin oğlu mektebimizin ikinci sinfinde oxuyur.
Ne-ee!
Müdirimizin gözleri az qala tepesine çıxdı. Memmed Heyder her sinifde en azı üç il qalmışdı. O, on
altı yaşında evlenmişdi, lakin buna baxmayaraq yene mektebe gelirdi. Memmed Heyderin oğlunun
doqquz yaşı tamam olan kimi, o da eyni gimnaziyaya daxil olmuşdu.Xoşbext ata, bu heqiqeti her
şeyden evvel sirr kimi saxlamağa çalışmışdı.
Lakin bir gün böyük teneffüsde dolu yanaqlı bir oğlan qaçaraq Memmed Heydere yaxınlaşdı ve
günahsız gözlerile ona baxaraq dedi: “Ata mene beş qepik ver, şokolad alım. Vermesen riyaziyyat
misallarını başqasının defterinden köçürtdüyünü anama deyeceyem”.
Memmed Heyder xecaletinden qıpqırmızı olmuşdu. O, oğlunun başını yumruqlamış, sonra ata
olduğunu ve oğlunun da eyni mektebde oxuduğunu uyğun bir anda müdire söylememizi bizden xahiş
etmişdi.
Müdirimiz

<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 32 >>