örtüyümle örtürem üzümü
Ve dörd nala çapıram seninle dağlara”.
Men qalın perdelerden birinin yanında dayanmışdım. Menim yaxınlığımda müdirimiz ve coğrafiya
müellimimiz dayanmışdılar.
Müdirimiz sakit sesle:
Ne qorxulu musiqidir! Deye fısıldadı. Ele bil dehşetli bir sese qulaq asırsan. Göresen bu şerqide
söylenilen sözlerin menası neden ibaretdir.
- Ele musiqinin ahengi kimi menasız olmalıdır, – deye coğrafiya müellimimiz cavab verdi.
İstedim ayaq barmaqlarımın üstünde kimseye bildirmeden sakitce oradan uzaqlaşım. Birden gördüm
ki, qalın perde yavaşca terpenen kimi oldu. Ehtiyatla etrafa baxdım. Saçları qar kimi ağ, gözleri qeyri
adi bir şekilde parlayan bir qoca kişi perdenin arxasında durub musiqini dinleyib ağlayırdı. Bu qoca
kişi İlyas beyin atası, Elahezret Zeynal ağa idi. Onun mavi damarlı yumşacıq elleri esirdi. O ellerde
belke imza atmağa bele qüvve qalmamışdı, lakin bu eller yetmiş milyon manat pula hakim idi.
Zeynal ağa, sade bir kendli idi. Lakin xanendelik seneti haqqında böyük tecrübeye malik idi.
Qezel sona yetdi. Musiqiçiler bu defe bir Qafqaz oyun havası çaldılar. Men salonda süzmeye başladım.
Telebeler orada qrup-qrup dayanıb öz aralarında söhbet edirdiler. Onlardan bezileri şerab içirdiler.
Men ise içmirdim.
Sinif yoldaşlarımız dostları ve tanışları ile bir künce çekilib öz aralarında zarafatlaşırdılar. Etrafda
saçları sarı, gözleri mavi, sifetleri pudralı birçox rus qızları vardı. Onlar rus telebeleri ile ve bezen de
ermeni ve gürcü telebeleri ile söhbet edirdiler. Lakin onların yanlarına bir müselman telebesi
yaxınlaşanda rus qızları bir an özlerini itirir, sonra ise derhal istehza ile özlerini çekir, hırıltı ile gülür,
bir-iki kelme söz söyleyib, uzaqlaşardılar.
Biri pianoya yaxınlaşıb vals çalmağa başladı. Müdirimiz qubernatorun qızını reqse devet etdi.
Şükür allaha! Pillekenin üst terefinden Ninonun sesi geldi: Axşamınız xeyir, İlyas bey. Bir az gecikdim.
Amma bu menim günahım deyildir.
Men bayıra sıçradım. Nino ne

<< 1 ... 28 29 [30] 31 32 >>