Bizim Elini (e) özümüze örnek ve imam seçmeyimiz bütün insani deyerleri mütenasib ve beraber şekilde özünde inkişaf etdirmiş kamil bir insanı özümüz üçün rehber seçmeyimiz demekdir.
Axşamlar, gecenin sakit qaranlıqlarında heç bir arif Eliye çata bilmez. İnsan müeyyen bir meselede coşduğu kimi, Eli de haqqa doğru cezb edilerek çekilir ve Allaha doğru seyrde telatüme gelir. Döyüş meydanında, bedeninin yaralanmasına ve hetta bezen bedeninden bir parça etin qopmasına baxmayaraq, diqqetini mübarize nöqtesinde cemleyerek heç bir şeye ehemiyyet vermir. İbadetde ele qerq olur ve ilahi eşq, vücudunda ele şölelenir ki, sanki bu dünyada deyil. O, bezilerini bele vesf edir: «Onlar xalqla olmalarına baxmayaraq, ruhları çox ali meqamlara bağlıdır».
İbadet edende bedenine batmış oxu dartıb çıxarırlar, amma diqqeti haqq ve ibadete ele cezb olur ki, heç ne hiss etmir. İbadet mehrabında ele ağlayır ve ele sızlayır ki, misli görünmeyib.
Gündüz olanda ise ele olur ki, sanki hemin adam deyil. Sehabeleri ile oturanda çox tebessümlü ve gülerüz olur. Gülerüzlülük Elinin mühüm sifetlerinden olub. Onun olduğu meclisler o qeder xoş ve o qeder ince zarafatlı olub ki, Emr As İmam Eli (e) eleyhine tebliğat apararaq bele deyirmiş: O, xelifeliye yaramaz, çünki çox gülerüzdür. Gülerüz adamdan xelife olmaz! Xelife qaşqabaqlı ve qaraqabaq adam olmalıdır ki, camaat ondan qorxsun.
Eli (e) bu barede «Nehcül-belağe»de bele deyir: «Nabiqenin oğluna teeccüb edirem ki, menim camaatla çox semimi olmağıma, gülerüz ve zarafatcıllığıma irad tutur.»
Müharibe ve döyüş meydanında düşmenle mücahid kimi üzleşdikde de gülerüz olub. Elinin bu xüsusiyyeti baresinde bele deyibler:
«O, ibadet mehrabında çox ağlayan, döyüş meydanında ise çox gülen ve şaddır.»
«Bekka» çox ağlayan, «Zehhak» ise çox gülen menasındadır. Eli (e) nece mövcud olub? O, Quranın istediyi insan olub. Quran, bele bir insan isteyir.
«Şübhesiz ki, gece [namaz qılmaq üçün yataqdan] qalxmaq [çox çetin olsa da] daha elverişli ve [o zaman] söz

[1] 2 3 >>