Mescid yanından keçerken azanın oxunduğunu eşiden sürücü, geriye dönüb müdirinden icaze isteyir:
-Cenab, icaze verseniz azan oxunmuşken burda namazımı qılsam sonra davam etsek olarmı?
Müdir çox da memnun olmasa da icaze verir.
Sürücü mescide girir, müdir de avtomobilin içinde gözleyer. Ancaq her kes namazını qılıb çıxdığı halda sürücü çıxmayınca.........
Canı sıxılan müdir, avtomobilden enib mescidin heyetine girir, pencere şüşesine başını söykeyib içeri baxır ki, sürücü ellerini açıb duaya davam edir. Şüşeni tıkkıldadarak seslenir:
-Her kes çıxdı ne dayanırsan sen de çıx!
(Cavabı ibretli idi);
-Buraxmır!
-Kim buraxmır?
-Seni içeri buraxmayan!..
Bir düşünce bürüyer müdiri
-“seni içeri buraxmayan!..”
Derhal orada destemazını alır mescide girir ve yanına geldiyi sürücüe seslenir:
"Bax", deyir "meni de buraxdı!" Yaşlı gözlerle baxan sürücü deyir:
“-Elbette buraxar”. Bayaqdan beri boş boşunamı gözyaşlarıyla dua etdiyimi sanırsan.
Senin çölde qalmağına könülüm heç cür razı olmadı. Ellerimi açıb içeri alınmağın üçün dua etdim.
Şükrler olsun REBBİM qebul etdi duamı da içeri aldı, çölde buraxmadı...
-Şükrler olsun REBBİMİZE ki, bizleri de çölde buraxmamış içeriye qebul edilmişik.
Bunun ferqine varmalı, bu nemetin şükrü eda edilmeli, esla laqeydlik ve gerileme olmamalıdır.
Yoxsa nemet şükr görmezse geri geder. Bu defe de şükr edenler alınar içeriye, etmeyenler qalar çölde...!