Zamanımızda genclerimiz arasında en “vacib” olan xüsusiyyetlerden biri-hazırcavab olmaq,nece deyerler “söz altda qalmamaq”-dır.ne edirsen et “tutarlı” cavab vererek özünü ondan üstün göstermelisen. Bir sözle hazırcavab olmalısan.Deyeceyin sözün qarşındakına nece tesir edeceyinin ehemiyyeti yoxdu.Esas odu ki ondan savadlı,dünya görşlü olduqunu,omdam çox bildiyini gösteresen.
Elbetde zaman-zaman dahiler filosoflar öz hazırcavablıqları ile ferqlenibler.
Meselen:
İbrahim Paşa bir gün şair Nadimden -Dünyanın en böyük fatehi kimdir?-soruşur:
Nadim cavab verir: - Kim en çox könül feth etmişse odur.
Başqa bir misal:
Ebdülheq Hamidin evindeki bir meclisde söhbet genclik ve qocalıqadan düşür.Söhbet esnasında yaşı keçmiş bir nefer üzünü şaire tutub: -Ancaq ürek qocalmır!-deyir:
Ebdülheq Hamid ise bele cavab verir. -doğrurdur ürek qocalmır,ancaq qocalmış bir bedende de qalmaq istemir.
Bu cür misalların sayını artırmaq olar.Ama menimm dediyim başqa bir çeydi.Özünü qarşındakından üstün göstermek üçün edilen hazırcavablıqlar.
Belke de lazımi meqamda nadana öz nadanlıqını göstermek üçün lazımdı bu...ne ise çox uzatmayım.nezerde tutduğum “hazırcavablar” haqda bir iki misal.
1.Qeliz bir cümle işledir. -Anlamadım. -Anlasaydın şaşırardım zaten
2.-sene cavab vermekçün senin seviyyene enmek lazımdır. -çox düz buyurursan.hele menim seviyyeme çatmağına çox var.
3.-başa düşmedim - başa düşmekçün baş lazımdı....
Ne ise uzatmayım Yeqin bildiz söhbet neden gedir. Mence aşağıdakı meqalede her şey daha aydın yazılıb.

Sözü zarafatla deyirler...
Sümeyra Irmak Marketden aldığım eşyaları torbalara doldururdum. Orada işleyen qızlı-oğlanlı bir deste de söhbet edirdiler. Qızlardan biri refiqesine yanındakı oğlanı gösterib “Nişanlındır?” - deye soruşdu. O biri qız da qehqehe ile gülüb: “Yox aaaz! Men meymunla nişanlanaram heç!” - deye cavab verdi. Doğrusu, bu sözlerden dehşete geldim. Başımı qaldırıb oğlanın üzüne baxanda ise daha da pis oldum. O da ünvanına deyilen bu

[1] 2 3 >>