ifadesine başqa menalar qatıb. bele sözler çoxdu. bele ifadeler çoxdu. minlerledi.
azerbaycan dilinin hem söz dağarcığının, hem de sahib olduğu sözlerin mena yükünün az olması bizim günahımız deyil.
bu barede dövletin sistematik bir siyaseti yoxdu. dil proqressiv bir varlıq olmalıdı. qeydine qalınmalıdı. hamını ilgilendirdiyi üçün her bir adam tek başına dilin qeydine qala bilmez. kompleks yanaşma tele bedir. ve bu dövletin işidi.
eslinde mövzu genişdi, sadece bu deqiqe ağlıma gelenler bunlardı.
p.s.: ironikdi ki, sözlükde sözlerin gücünün ve mena yükünün zeif olmasını tartışırıq.
p.p.s.:meselenin özünü kaçırmadan bir şeye de toxunum burda. cizız reis eger türkçe ifadeler kullanırsa, risovkalıq elemek üçün yapmır bunu. heqiqeten de iletmek istediyi mesajın enerji kaybına uğramadan oxucuya çatdırılmasıdı tek endişesi.
aq, celil memmedquluzade ile eli bey hüseynzadenin dil tartışmasını xatırlatdı. dejavu gibi.
azerbaycan dilini yaxşı bilmeyen umbayın çekdiyi ezab. düzdür azerbaycan dili alman dili kimi zengin deyil. amma türkiye türkçesinden de kasıb deyil yeni. hele erab, fars, türk dilini qarışdırıb daha güclü azeri metni yaratmaq olar. bu zaman alman dili de kölgede qalar.
bu veziyyete dili normal bilenler de düşe biler. dilde ele sözler var ki, onları işletmeye çekinirik, halbuki onlar hedden artıq adi sözlerdir ve ya adi dildir. bu cür tereddüdlerin sebebi mence narahatçılıq getiren situasiyadan yayınmaq meylimizdir. kimse adi, ümumişlek üslubda da danışır. birden çox adi bir söz işledir, meselen, "halbuki", "müxteser", "qerez", "lakin" ve s. amma hansısa sebeblerden bu söz nese diksindirici bir effekt verir, bu bize süni gelir ve bu sözleri eşitmeye, işletmeye verdiş etmediyimiz teqdirde bele tesir bağışlayacaq, heç bir dünyagörüşü, intellekt, güclü dil bilikleri bizi bu cür reaksiyadan qurtara bilmeyecek. bele şeylere göre adi danışdığımız dilden çox sözü ixtisara salırıq ve adi sözler de, süni gelir bize.
"ve" kimi adi bir
»Oxu zalına keç