girdi... Evin içi perişan haldeydi...
Aldıklarını mutfağa bıraktı.. Mutfakta da kuru
ekmekler dışında bir şey yoktu...
Sonra oturma odasında yatan kadına gözü
takıldı...
Galiba kanser hastasıydı.. Çünkü saçları
dökülmüş, kel kalmıştı...
-Anne bak kimi getirdim sana... Kadın oğluna
döndü.. Onu takım elbise içinde görünce
şaşırmıştı...
-Benim oğlum nasıl da yakışıklı olmuş, dedi... O
sırada Hamza içeri girdi... Bu nasıl olurdu...
Karşısında duran Şeyda'nın ta kendisiydi... Her
ikisi de donup kalmıştı... Bu durum bir süre
devam etti.. Sessizliği bozan küçük Hakan oldu...
- Anne bak bu amca bana bu elbiseyi aldı..
Evimize de bir sürü yiyecek aldı.. Artık aç
uyumayacaksın...
-Küçüğüm annenle bana biraz müsaade verir
misin? Bir şey konuşacağım onunla...
-Tabi ki...
Sessizlik bir süre daha devam etti...
Şeyda başladı konuşmaya...
-Senden sonra biriyle evlendim... Zengin ve
modern biriydi.. Başta çok iyiydik... Ama sonradan
ruhsal sorunlar yaşamaya başladı ve benim
kendisini aldattığımı düşünecek kadar paranoya
hale geldi... Ve beni eve hapsetti...
Beni kapattığı odanın penceresi bile yoktu..
Çocuğumu bile göstermiyordu bana... Aylarca
orada kaldım.. Kısaca bana KÖLE gibi davrandı
(derken mahcubiyetle başını öne eğdi)... Sonra
durumu düzeldi.. Ama bu arada ben kansere
yakalandım... (özgür kalacak dediği saçları artık
yoktu)..Hasta olduğum için üzerime kuma
getirdi...(Yıllar önceki söyledikleri geldi yine
aklına)...
Sonra da beni ve oğlumu evden kovdu... Oğlum
şimdi yetim gibi büyüyor... Ve sen yıllar sonra
yine bir yetimi sevindiriyorsunyine... Çok
pişmanım... Söylediğim her sözün cezasını çektim
yeteri kadar... Hamza konuşmuyor, Şeyda ise
ağlıyordu....
Konuşmadan çıkıp gitti Hamza...
Ve ertesi gün... Kapı çalındı... Gelen Hamza'ydı..
Küçük Hakan Onu içeri davet etti...
Şeyda yatağında oturuyordu... Hamza'yı görünce
heyecanlandı...Elinde bir paket vardı... Bu paket
yıllar önceki paketin aynısıydı... Yoksa, yoksa
içindekiler

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>