kendisinin yıllar
önce nasıl değiştiğini hatırlatıyordu..
Ikisi de doğru yolu bulmuşlardı... Sürekli okuyup
kendilerini geliştiriyorlardı... Şeyda ölümden
korkmuyordu artık...
Tam anlamı ile dört dörtlük bir mü'mine
olmuştu...
Bir yıl sonra...
Çok istedikleri hacc farizasını yerine getirmek için
uçağa binmişlerdi..
Hakan da yanlarındaydı...
Üçünün de içi içine sığmıyordu...
Lebbeyk Allahumme Lebbeyk nidaları ile kutsal
topraklara ayak bastılar... Bir hafta olmuştu
Medine'ye geleli...
Bir akşam vakti otelde Hamza Şeyda'ya seslendi
"Hanım hadi namaza geç kalıyoruz"... Ses
vermedi Şeyda... Tekrar seslendi
"Canım hadi ama geç kalıyoruz".. Yine ses yok...
Yatak odasına doğru ilerledi Hamza...
Şeyda yatıyordu... Anlamıştı... O sonsuz
yolculuğuna çıkmıştı...
"İnna lillahi ve inna ileyhi raciun" diyerek
Şeyda'nın elini tuttu...
Elinde bir not vardı... "Hamzam kendimi iyi
hissetmiyorum... Çok istemiştim kutsal
topraklarda can vermeyi... Galiba RABB'im duamı
kabul ediyor.. Vasiyetimdir: Beni senin aldığın
gülsuyu ile yıkasınlar"... Cenaze işlemleri
yapılmıştı... Şeyda morga kaldırılmış ve Türkiye'ye
gönderilecekti...
O gece Hamza uykuya daldı.. Rüyasında Hz.
Fatıma'yı görmüştü... Ve elinde o gülsuyu...
Şeyda'yı yıkıyordu Hz. Fatıma... Ve mırıldanıyordu
gülümseyerek
"Cennette arkadaş lazım bana" diyordu... Kan ter
içinde uyandı Hamza...
Ve bir daha uyuyamadı... Sabah hemen kalktı
gülsuyunu aramaya başladı...
Yoktu.. Koşarak morga gitti.. Görevliye yalvara
yakara Şeyda'nın bulunduğu kabini açtırdı...
"Bismillah" diyerek açtı yüzünü...
Şeyda öyle gülümsüyordu dişleri görünüyordu bu
gülümsemeden...Elleri titredi Hamza'nın...
Ağlıyordu bir taraftan...
Öyle güzel kokuyordu ki naaşı insanı büyülüyordu
sanki... Biraz daha açtı örtüyü...
Ve ve ve düşüp bayıldı oracıkta...
Gülsuyu kutusu boş bir şekilde orada duruyordu...
Evet Şeyda Hz. Fatıma tarafından o gülsuyu ile
yıkanmıştı...

<< 1 ... 4 5 [6]