İmam Eli (e) buyurur: “O kesler ki, günahdan uzaq olublar, ALLAH da onları çirkinliklerden amanda saxlayıbdır. Yaxşı olar ki, günahkarlara rehm etsinler.”
Bu xütbede İmamın (e) işare etdiyi insanlar - ismet ehlidirler. Onlar o keslerdir ki, özlerini günahdan saxlayarlar. Bu, o keslerdir ki, ALLAH onlara yardım eder ki, emmare nefslerine qalib gelsinler. Onu öz aqil qüvvelerinin esiri etsinler. Neticede günahı terk etmek melekesi elde ederler. Bunlar o keslerdir ki, ALLAH bidetlerden sağlam qalmaq nemetini onlara bağışlayar ve onları mehv deresine düşmekden amanda saxlayar.

İmam Eli (e) ismet ehline iki tövsiye edir. Birinci tövsiyesi bu idi ki, insanları vezifelerine agah etsinler. Onlara tezekkür verir ki, günah ehline rehmli olsunlar. Bu merhemet o zaman meydana geler ki, günahkarların halından ibret alarlar. Tebiidir ki, ALLAHın layiqli bendeleri, kiminse günah deresine yuvarlandığını görende onların elinden tutar ve onları xilas etmeye çalışarlar.