Tek tanrılı dinlerin hamısında en sıx istifade edilen söz “Amin”dir. İnsanların bu qeder sıx istifade etdikleri bir sözün menasını da tebii olaraq bilmeleri lazımdır.
Bezi insanlar bu sözü olur-olmaz her yerde istifade edirler. Bezileri «Amin»in bir duanın bağlanışında söylendiyini, bezileri de «dualarım qebul olsun» menasını verdiyini düşüner. Halbuki, kelimenin menası çox daha geniş, menşeyi de çox köhnedir.
İslam hedislerine göre, Hz. Mehemmed(s.e.s) Fatihe Suresini oxuyarken sonuna geldiyinde Cebrayıl görünmüş ve ona «amin de» deye xeberdarlıq etmişdir. Bu hadiseden sonra Hz. Peyğember Müselmanlara İmam «Amin» dediyinde camaatın da sesli olaraq amin demesinin lazım olduğunu buyurmuşdur. Camaatın «amin» sesleriyle meleklerin sesleri bir-birleriyle uyğunlaşdığı teqdirde keçmiş günahlarınız bağışlanar. “Amin” Qurana aid söz deyil, hetta Quranın heç bir yerinde bu kelme işlenmemişdir.
Arxive nezer saldıqda bu beynelxalq sözün menşeyinin İvritce olduğu görünür. İvritce «amen» — «tesdiqleme», «qebul» ve ya «gerçeye şahidlik etme» ifadesi olaraq «heqiqeten», «tebii» menasında istifade edilir. Söz Xristian ölkelerine deyişmeden keçerken Erebceye de «amin» olaraq yerleşmişdir. Eger bir adam “amin” deyirse: - Tanrının heqiqetini, mükemmelliyini bütün üreyimle qebul edirem. Tanrı terefinden yerine yetirilmesini istediyim dua ve teleblerin doğruluğunu tesdiq edirem — demekdir.
Hazırda «Amin» dilimizin alışdığı bir söz olmuşdur ve bu sözün yalnız müselman dünyasına aid olduğunu düşünürük. Amma eslinde bu kelimeni ilk defe yehudiler işletmişler. Beli, bizim üçün «Amin» müqeddes kelimedir, çünki bu kelimeni istifade etmeyi bize Hz. Mehemmed buyurub.
Bütün arzularımız çin olsun...amin