Aynı sokakta oturuyorduk. Her gün bir kızla
geliyordu .Adı esrarengizdi, herkes onun
hakkında farklı şeyler söylerdi. Fakat kimse
gerçeği bilmezdi. Kirli sakalları vardı. Yeşil
gözlü esmerdi. Mahallenin kızları hayrandı
ona. Bense nefret ederdim. Hiç kimseyle
konuşmaz. Sadece gelir geçerdi.
Bir gün onunla yolda karşılaştık. Çok güzel
bir yüzü vardı. Bana gülümsedi. şaşırdım.
Ama yine de onu sevmiyordum. Fakat o çok
farklıydı.Gece boyunca lambası yanardı.
Uyumak yerine onun evini seyrederdim. Onu
sevmediğim halde her şeyiyle ilgileniyordum.
Yavaş, yavaş onu gözlemeye başladım. O an
anladım ki, Ona karsı hissettiğim şey
sevgiymiş. Artık O eve gelmeden
uyuyamıyordum. Yanına gelen kızları
kıskanırdım. Herkes onun kötü olduğunu
söyleyince. Hep onu savunurdum. Onunla
karşılaşmak için kapıda dururdum.
Onu yine yolda gördüm. Bana göz kırptı.
Yanımdan geçerken onu çağırdım. "Acelem
var Küçüğüm" dedi. Bana aramızdaki yaş
farkını hatırlatmıştı, eve gidip ağladım. Karar
verdim Ona aşkımı ilan edecektim. Yolunu
gözledim. Bir gün onu gelirken gördüm.
Peşine düştüm o eve girdi. Biraz bekleyip
kapıyı çaldım. Açtı "Ne var Küçüğüm" dedi.
"Seni Seviyorum" dedim. Gülümsedi "Evet"
dedi. "Ne evet" dedim. Konuşmadı. Koşarak
dışarı çıktım. Bir ay boyunca evden
çıkmadım.
Bir gün kızlarla konuşurken. Ambulans geldi
onun evine girdi. Sedye ile onu dışarı
çıkardılar. Önümüzden geçerken. '"Ben de
seni Küçüğüm" dedi. Kıpkırmızı oldum herkes
bana bakıyordu. Ağlayarak koşmaya
başladım. Aksama kadar sokakta gezdim.
Göz yaşlarım durmadan akıyordu. Sonra eve
geldim. Annemler ondan bahsediyorlardı.
Sevdiği bir kız varmış. Ailesi evlenmesine izin
vermeyince kız evden kaçmış. Sokak
serserileri onu öldürmüş. Eve getirdiği kızlar
evi olmayan kızlarmış. Kimi sevdiyse ölmüş.
Çok sevip acı çekmiş. İntihar edip hastaneyi
aramış. Polisler evin duvarında "Küçüğüm"
yazısını bulmuşlar. "KÜÇÜĞÜM SEN DE
ÖLME" yazıyormuş. "Ben de seni sevdim,
sevdiklerim gibi sen de

[1] 2 >>