Çok eskiden yeşil bir vadinin içinde bir ırmak
kıyısında kurulu bir köy varmış,taa dünyanın
öbür ucunda. O zamanlar gündüzleri pek
güneşli geçermiş, yağmur yağmadıkça;
geceleri hep yıldızlı olurmuş,bulutlar
olmadıkça, köy sakinleri tarımla
uğraşırlarmış, hayvanlar avlarlarmış, uçsuz
bucaksız arazilerinden, sularını kaynağı çok
uzakta olan, köylerinin içinden geçen,
ırmaktan alırlarmış. Köyde herkes birbirini
sever, sayarmış. Köyde bir tek kişinin
kalbinde öyle büyük bir sevgi varmış ki bütün
köyünküne bedelmiş; Dolun un Intera'ya olan
aşkıymış bu. Kız Dolun'u bilirmişte
tanımazmış yakından. Dolun dayanamamış
bir gün gitmiş kızın yanına. Sormuş Intera'ya
onunla evlenip evlenmeyeceğini.
Intera demiş ki Doluna: "Evlenirim evlenmeye
ama benim isteyenim çoktur, her gelen
kişiden aynı şeyi ister benim babam.Ancak
babamın bu isteğini yerine getiren benimle
evlenir.''
Dolun şaşmış;"Sensin benim kalbimim sahibi"
diyerek baslamış sözüne, "Senin dileğin benim
için bir emirdir, söyle isteğini hemen yapayım"
demiş aşkına.Intera demiş ki:"Bir çiçek vardır
yaprakları gümüşten tomurcukları elmastan,
onu ister babam benle evlenecekten". Dolun;
"Bekle beni" demiş Intera'ya, "hemen gidip
getireyim o çiçeği ama nerededir yeri ?"Intera
parmağıyla göstermiş akan ırmağı "İşte bu
ırmağın kaynağındadır der babam, kırk gün
yürümek gerekirmiş oraya varmak için ama
bir giden bir daha gelmedi şimdiye dek çünkü
oralar büyülüymüş derler,giden geri
gelmezmiş çünkü buralardan çok daha
güzelmiş oralar. Dolun; "Senden daha güzel
ne olabilir ki bu dünyada" demiş Intera'ya
"Döneceğim, o çiçekle, döneceğim çünkü
seviyorum seni, çünkü sensiz anlamı olmaz
benim için o güzelliğin". Dolun çıkmış yola
sonra. Kırk gün yürümüş ırmağın yanından.
Hep ne kadar sevdiğini düşünmüş Intera'yı
yol boyunca.Tek aklındaki Intera'ymış, tek
amacı ise o çiçek.Kırkıncı gün kalkmış Dolun
sabah erkenden, yüzünü yıkamış ırmaktan,
anlamış ki çok yaklaşmış kaynağına ırmağın
suyun

[1] 2 3 >>