ilk
adımlarını atacaklardı.
Genç adam öyle heyecanlıydı ki sevdiğine
kavuşmak için can atıyordu... Martılara
baktı, birbirleriyle oynaşıp, uçuşan
martılara... Ne kadar güzel dansediyorlardı
havada. Tekrar saatine baktı genç adam.
Endişelenmeye başlamıştı. Sevgilisi yine geç
kalmıştı, hem de çok... Bu kadar geç
kalmaması gerekiyordu. İşte her gün burada
buluşmak için sözleşmiyorlar mıydı? Her gün
sahilde, martılara bakarak, denizin onlara
anlattığı masalları dinleyerek birbirlerine
sarılıp hasret gidereceklerine söz vermiyorlar
mıydı? O zaman neden gelmemişti yine?
Aklına kötü düşünceler gelmeye başladı.
Hayır.. hayır.. olamazdı. Sevdiğine bir şey
olamazdı. Onsuz hayat yaşanmazdı ki... O
ölse bile devamlı benimle yaşar diye düşündü
genç adam. Bunun düşüncesi bile hoş değildi.
Gözlerini yere indirdi. Gözyaşlarını kimsenin
görmesini istemiyordu. Zaten nedense
etrafındaki insanlar ona sanki kaçık gibi
bakıyorlardı. Rahatsız olmaya başladı
bakışlardan.
Artık bıkmıştı... Yine sevgilisi geldi aklına..
Neden gelmedi acaba diye düşünmeye
başladı. Gözlerini kapattı.
7 sene oldu dedi. 7 senedir her gün bu
sahildeydi, sevdiğini bekliyordu. Daha fazla
dayanamadı. Kalbi parçalanacak gibi
oluyordu. Gözlerinden 1 damla daha yaş
güllerin üzerine damladı... Yine gelmeyecek
galiba, en iyisi ben onun evine gideyim diye
mırıldandı... Hiç olmazsa gülleri her zamanki
gibi yanına koyar, ona vermiş olurdu... Genç
adam ayağa kalktı. Sevdiğiyle buluşmak
üzere, yeşil tepenin ardındaki kabristana
doğru yürümeye başladı...
Ona olan Aşkı ve Sevgisi onunla beraber
ölmemişti.

<< 1 [2]