Bir zamanlar yazılarını yazmak üzere
okyanus sahiline giden aydın bir adam
varmış. Çalışmaya başlamadan önce sahilde
bir yürüyüş yaparmış. Bir gün sahilde
yürürken plaja doğru baktığında dans eder
gibi hareketler yapan bir insan görüntüsü
görmüş. Başlayan güne dans eden biri
olabileceğini düşünerek gülümsemiş ve ona
yetişebilmek için adımlarını hızlandırmış.
Yaklaştıkça bunun bir genç adam olduğunu
ve dans etmediğini görmüş. Bir kaç adım
koşuyor, yerden bir şey alıyor ve yumuşak bir
hareketle okyanusa fırlatıyormuş.
Biraz daha yaklaşınca seslenmiş:
"Günaydın. Ne yapıyorsun böyle ?"
Genç adam durmuş, başını kaldırmış ve cevap
vermiş :
"Okyanusa deniz yıldyzı atıyorum."
"Sanırım şöyle sormalıydım demiş Bilge
adam... Neden okyanusa deniz yıldızı
atıyorsun ?"
"Güneş çoktan yükseldi ve sular çekiliyor.
Eğer onları suya atmazsam ölecekler."
"Ama delikanlı görmüyor musun ki
kilometrelerce sahil var ve baştan aşağı deniz
yıldızıyla dolu. Hiçbir şey fark etmez !"
Genç adam kibarca dinlemiş, eğilerek yerden
bir deniz yıldızı daha almış ve dalgalanan
denize doğru fırlatmış.
"Bunun için farketti."
Bu cevap bilgeyi şaşırtmış ne söyleyeceğini
bilememiş. Geriye dönmüş, yazısının başına
geçmek üzere kulübesine gitmiş. Gün
boyunca birşeyler yazmaya çalışırken genç
adamın görüntüsü gözünün önünden
gitmemiş. Aklından çıkarmaya çalışmış, bir
türlü olmamış. Nihayet akşama doğru
farketmiş ki, bu gencin davranışının özünü
kavrayamamış. Çünkü bu gencin asıl
yaptığının; evrende bir gözlemci olmayı ve
olup biteni gözlemeyi değil, evrende bir
oyuncu olmayı ve fark yaratmayı seçmek
olduğunu anlamış ve utanmış. O gece sıkıntı
içinde yatmış. Sabah olduğunda bir şey
yapması gerektiğini bilerek uyanmış.
Yataktan kalkmış, giyinmiş, sahile inmiş ve o
genci bulmuş. Ve bütün sabahı onunla
okyanusa deniz yıldızı atarak geçirmiş.