mecbur etdi. Qulaqlarına inana bilmirdi. Her şeyi eşitmişdi. Her şeyden agah idi. Gözünden gelen yaşlar, hem üreyine hem sinesine süzülürdü. Sessizce paltarlarını geyib, arxa pencereden baxcaya düşdü. Evden aralanana qeder durmadan qaçdı. Ana yola çıxdı, uzaqdan maşın gelirdi. Leyla hele maşın ona yaxınlaşmamış yolun ortasında durub;
-Qurban olum saxllaaaa........
Leyla maşının qabağında durub ele bağırırdı ki, sürücü uzaqdan telaşı hiss edirdi. Üzü teze tüklenen, ağ simalı genc, maşını qızın yanında saxladı. Leyla maşına yaxınlaşıb;
-Qurban olum noolar menide şehere aparın?!
Oğlan:
-Men şehere getmirem, şeherden qayıdıram. Hem şehere gerek diger yolda durasız. Size ne olub bele? Niye telaşlısız? Minin maşına.
Leyla diger terefe keçib maşına mindi. Meni evime aparın, xaiş edirem; diye sürücüye yalvardı.
Oğlan:
-size ne olub? Kimsiz? Burda tek başına ne edirsiz?
Leyla:
-Men evime getmek isteyirem, aparırsan?
Oğlan Leylanın pis veziyyetde olduğunui hiss etdi.
Aparıram,geri dönüb sen şehere aparacam. Evin hardadır.
Beş mertebede yaşayıram. Yaxşı deyib: Oğlan maşın geri dönderdi.....
***
Samir eyvana gelib, Fuadı orda tapa bilmedi. İfrite qoca, kendiri ele bağlamışdı ki, Fuad qollarını aça bilmişdi. Özünü yola vurub, ordan aralanmışdı. Samir bunları görçey, qaçaraq;
-Kaprioooo kaprioo qaçıbbb Fuad qaçıb! Deyerek evin önüne geldi.
Taleh:
-Qızda yoxdur... Seni alçaq qoca, ahhhhhh. Tez yola qaç, yox qaçma menle gel. Deyib Samiri de yanına alaraq asfalta qaçdı.

Ardı var.
Müellif:Aydın Baba Hüseyni.

<< 1 2 [3]