Genc idi, gözel idi, bacı-qardaşı yox
idi, evin tek övladı idi. Azad idi.
Rahat geyinirdi, şalvar, ya etek ferq
etmezdi. Amma hicablı xanım idi...
Universitet xeyalları vardı... Ve bir
gün ... Qapı döyülür:
- Ana, baxarsan?
- Yaxşı, qızım.
- Kimdir?
- Poçtalyonam.
İmtahanların neticeleri gelmişdi.
Hele xeberi yox idi, en gözel
universitetlerden birine daxil
olmuşdu. Heyecanla açdılar zerfi. Ve
arxasınca texmin edileceyi kimi
sevinc qışqırıqları ve s.
Yaşadığı şeherden kenarda idi
universitet. Amma ferq etmezdi.
Başörtüsü problemi de var idi
mekteblerde. "Eşi, 3-4 ilden bir şey
olmaz. Açarsan başını, ne edek
mecburuq" - deyirdiler aile üzvleri.
Çamadanlar hazırlandı, yola
düşdüler. Atası Sevdanı bir eve
yerleşdirdi ve geldi. Bundan gözel ne
ola bilerdi Sevda üçün. Ali mektebe
daxil olmağı isteyirdi, amma en
esası, aileden uzaq olmağın verdiyi
rahatlıq olacaqdı. Sevgilileri
olacaqdı, istediyi vaxtda çöle
çıxacaqdı...
Mektebde "x" camaatından olan
(müeyyen bir teriqet) biriyle
qarşılaşdı. Çox yaxşı anlaşdılar.
Aradan 2 il keçmişdi ki, Sevda
universitetdeki tehsilini yarımçıq
qoyub evine döndü. Ailesi çaşdı.
‘'Qızım, gözlerin qızarıb, xeyirdir,
xestelenmisen?'' - deye soruşdular.
Cavab vermedi.
Günlerle otağından çıxmadı. Hekime
apardılar, bir şey çıxmadı. Amma
gözleri daim qırmızı idi. İller keçdi,
çox elçiler geldi, amma her gören
"Xesteliyi var" deye imtina etdi.
Nehayet, bir gün bir genc "Ne olacaq
ki" düşüncesiyle Sevda ile evlenmeyi
qebul etdi. Sevda gözelliye
ehemiyyet vermirdi. Atası oğlandan
ne iş gördüyünü soruşanda,
"Hamballıq edirem" - dedi. Atası
evvel istemedi, amma sonra
"Başqasıyla evlendire bilmerem"
deye razılığını verdi.
Aile qurmalarından 1 ay keçmişdi.
Yoldaşı yuxuya getdikden sonra
Sevda ortadan itirdi. Fateh bunu hiss
etdi. "Menim xanımım ne edir, yoxsa
narkotikden istifade edir?" - deye
fikirleşdi. Şeytan vesveseler verirdi
her gün: "Belke de aldadır seni,
boşan getsin. Sene qızmı

[1] 2 >>