ki, adamın masasının etrafında dolansın ve hansı mahnını isteyirse onu oxusun. Ofisantlar pervane olur onun etrafında. Gözü masada neyese ilişen kimi danışmasına bele imkan verilmir. Bir göz qırpımında qarşısındakı qabda hemin yemek olur. Hetta ellerinde olsa bey-gelini düşürdüb onu orada otuzdurarlar ki, özünü qonaq kimi hiss etmesin.

Ve o masanın düz axırında oturan professora “müellim sen Allah az danış qonaqların üreyi sıxılmasın” deyib danlayırlar. Onsuzda pulsuz kişidi deyib ezirler, heç ürek sözlerini demeye bele imkan tanımırlar.

Ve ya bezen bir ailenin içinde oxumuş, savadlı olan amma işsizlikden iş tapa bilmeyen oğul anasının gözünde, Moskva bazarlarında göy-göyerti satan qardaşından daha aşağıda dayanır. Ana ele hemişe o pul qazanan oğlu üçün ağlayır, qonşularına acıq vermek üçün ele hey onu terifleyir ve ona ümid bağlayır. Tehsilli olan ise yalnız teessüf edir ve bu edaletsizliyi ömrünün sonuna kimi anlamır.

Bax beledir bu memleketde işler. Bu günkü cemiyyetimiz de bax o analar kimidir. Harınlamış memur olmaq, fahişe olmaq, savadısz ve intelektsiz olmaq, müğenni olmaq, halal zehmetden, qeyretli olmaqdan, savadlı ve intelektual olmaqdan, müellim olmaqdan daha çox deyerlidir.

<< 1 [2]