Bu gün seni bir nefer soruşdu menden...Hem de
bilirsen nece soruşdu? Dedi ki, "sen onu hele de
sevirsen?" Gözlerim doldu, boğuq bir sesle "he,
hele de sevirem" dedim.O da "görünür o da seni
çox sevir ki, ona qarşı içindeki sevgi hele de
ölmeyib"dedi...Sadece susdum ve güldüm
"ölmeyib ona qarşı sevgim ölmeyecek de"
dedim... Amma "o, meni sevmir,heç vaxt da
sevmeyecek" deye bilmedim...Eve gelib, seni
xatırladan mahnılardan birine qulaq asıb
ağlamaqdan başqa çare tapmadım...He sevdiyim,
yene sen, dediyin o acı sözler, şirin gülüşün,
gözlerin yadıma düşdü...Yene sevmemeyin düşdü
yadıma...Belke de meni sevmirsen deye bu qeder
çox sevirem seni...Belke de mene acı verirsen
deye bu qeder bağlıyam sene...Çaresi olmayan
tek derdim sensen...Ele bir derdsen ki, min bir
dermana deyişmediyim, ele bir derd ki, dilim derd
demeye bele gelmir... Ele imkansızsan ki, menim
üçün...Yuxularıma bele gelmirsen...Gelende de
getmeyini istemirem...Oyanmaq
istemirem...Yuxudan durandan sonra ise evvel
sevinirem, sonra saatlarla ağlayıram..Yuxuda bele
ağladırsan meni.Ne dost ola bildik, ne
sevgili...İnan ki, meni sevmeyini istemedim...Sen
ise ne sevdin, ne başa düşdün, üstelik nifret de
etdin..."Belke o da sevir" fikrinden başqa heç ne
düşünmürem...Ele baxırsan ki,
ümidlenirem...Belke gözlerin sataşır tesadüfen
amma bir baxışınla dünyaları vermiş olursan
mene... Amma bilirsen neye teessüflenirem? Men
baxan kimi sen gözlerini çekirsen,sen baxan
kimiyse men...Gözlerimiz bele bir-birine
hesretdir...Daha doğrusu menim gözlerim
gözlerine hesretdir...Kaş gözlerimiz sevgili
olsa...Ayrılmasalar bir-birlerinden...Yalnız bir-
birlerine baxsalar...Sadece baxsalar...Her şey
dayansa, zaman dursa, her kes sussa, biz bele
danışmasaq...Sadece ve sadece gözlerimiz
danışsa...