Küsmek ne asandır.Sahiblenmeye,arxa çıxmağa,sevmeye benzemir heç...

Qapını örtersen,telefondan ezber bildiyin nömreni silersen,zeng etse açmazsan,
son arzusunu bele soruşmadan stula tepik vurma mesuliyyetini zamana buraxarsan...

Zamana derman da deyilir...

Ancaq bezen zaman cellad kimidir...

Bezen küsmek bir şüşe şerab içmek kimidir...Serxoş yatarsan,gecenin bir yarısı dilin-damağın qurumuş durarsan...

Küsmek meşenin gizlin yerinde ağac qovuğuna gizlenmek, birileri "alma"desin deye gözlemek...
"Alma"deyildiyini eşitmezden gelib,oyuğun içinde daha da büzüşmek kimidir...

Küsmek barışmağı gözlemek,keçen zamanda özüne bele hiss etdirmeden acı çekmek,sual verildiyinde "unutdum"demek kimidir...

Küsmek ne asandır...

Bundan sonra yox saymaqdır bir növ...

Xett çekmekdir her şeye...

Unutmaqdır...

Kimisine göre yeni bir heyata başlamaq,kimisine göre yeni bir sehife açmaqdır...

Küsmek ardına baxmadan getmek kimidir...

Kiçik barmağını uzatsan,uşaqca şirin bir şeydir...

Cellad olan zaman

Derman da olur çox zaman

Zaman keçer, insan niye küsdüyünü unudar...