cibimden çıxartdım, her bir ölkeden olan ezilmiş pullar, qarışıq penniler ve qızıl qepikler de vardı. Daha sonra soruşdum: “Qerarınız nedir?”İlk olaraq madam Çouqet dillendi:  “Eger  bu dünyasını deyişmiş birinin arzusudursa, onu redd etmek qeyri-mümkündür”.Eri de eyni utanmış terzde:-Onunla uşaqlarımıza nese ala bilerik”.Quru-quru cavab verdim:-Nece isteyirsiniz.-Her halda size bele etmeyi tapşırıbsa, pulları bize verin xerclemek üçün yaxşı bir sebeb taparıq.Pulları onlara verdim, baş eyib oranı terk etdim.Ertesi gün Çouqet bize geldi ve qaba bir sesle: “Qadın vaqonunu burda qoyub, onunla neynemek fikrindesen?” deye soruşdu.“Heç ne. İsteyirsiz götürün”.“Ele men de bunu isteyirdim” deye elave etdi ve uzaqlaşdı.  Arxadan onu sesledim:-O, qoca atını ve iki itini de burda qoyub. Onlara ehtiyacınız yoxdur?O teeccüble mene baxdı:-Yox.. Heqiqeten, onlarla nese ede bilerem?-İsteseniz satarsınız.O güldü ve elini mene uzatdı, mense elini sıxdım. Ne ede bilerdim ki? Kend yerinde hekimle eczaçı edavetde olmamalıdırlar. Men itleri saxladım, keşiş ise qoca atı götürdü. Vaqon Çouqetin işine yaradı, pulu ise demiryol kapitalına çevirdi.Bax bu heyatım boyu gördüyüm yegane derin ve semimi sevgidir”.

Hekim başını qaldırdı. Gözleri dolmuş zadegan köks ötürerek dedi:


  “İnkar etmek olmaz ki, yalnız qadınlar bilirler nece sevmek olar”.

<< 1 2 [3]