- Vessalam, – qarı mızıldandı. – Amma hele heç ne başlanmayıb.Sonra soruşdu:- Yaxşı bütün bunlar senin neyine lazımdır? Meqsedin nedir?Genc xeyirxah tebessümle gülümsündü:- Xanım qız, sizinle yatmaq isteyirem.Qarının boğazı tıxandı. Qeherlendi:- Ömrümde birce defe de olsun heç kimle yatmamışam.- Bele de… Qarımış qızsınız!- Bununla fexr edirem!Genc teessüfle başını buladı:- Ne demeli, doğru imiş. Siz sözün esl menasında, qarımış qızsınız.Sonra dinşedi. Evden ses gelmedi.Sakitce, sanki kimse illerle açılmamış gizli su kranını burub açdı, ondan damcı-damcı su süzülmeye başladı. Qarı ağlayırdı.- Niye ağlayırsınız?- Bilmirem, – o hıçqırdı.Bir azdan qarı susdu. Oğlan onun sakitleşmek üçün kresloda yellendiyiini hiss etdi.- Yazıq qarı, – deye pıçıldadı.- Mene «qarı» deme!- Yaxşı, – dedi. – Klarinda.- Menim adımı haradan öyrendin? Onu heç kes bilmir axı!- Klarinda, niye sen o vaxt bu evde gizlendin? O zaman… Uzun iller bundan önce…- Bilmirem. Yadımdan çıxıb… Ne bilim. Belke de, qorxudan.- Neden qorxurdun axı?-Qeribeydi. Heyatımın evvelinde yaşamaqdan qorxurdum, sonra – ölümden. Hemişe nedense qorxmuşam. Amma sen mene düzünü de… Menim o iyirmi dörd saatım ne qeder davam edecek… Göl kenarında gezintiden sonra qatarla geri dönüb meşe yolu ile evime geldiyimizden sonra, sen istediyini edenden…Genc onu telesdirmirdi, sözünü kesmir, fikrini qarışdırmırdı.- ….. menimle yatandan sonra? – qarı pıçıldadı.- On milyon il, – deye genc qarının sualını cavablandırdı.- O, – qarı gücle eşidilecek sesle dedi. – Doğrudanmı, bu qeder çekecek?!Oğlan razılıqla başını terpetdi.- Çoxdur, cavan oğlan. Bu nece sazişdir? Sen mene iyirmi dörd saat genclik verirsen, men sene on milyon qiymetli illerimi.- Unutma. Men de öz qiymetli illerimi sene hesr edecem. Seni heç vaxt terk etmeyecem.- Menimle yan-yana uzanıb qalacaqsan.- Bes nece?!- Eh cavan, cavan. Nedense, sesin mene çox tanış gelir.- Mene diqqetle bax.Açar deşiyine tıxanmış tıxac çıxarıldı. Hemin deşikden ona göz zillendi. Genc tarladakı

[1] 2 >>