- Uilli, men isteyirem ki, sen hemişe bele mehriban olasan. Her şey bitenden, biz bura dönenden sonra da.Oğlan onun gözlerine baxdı, barmaqlarını yanaqlarına toxundurdu.- He, – dedi, mehebbetle sığalladı, – he.- İnanıram. Men sene inanıram, Uilli.Ve onlar cığırla qaçıb gözden itdiler. Toz ise havadan asılmışdı. Qapılar, pencereler taybatay qalmışdı. Güneş asanlıqla içeri gire biler, quşlar orada yuvalarını qurar, bala çıxarardılar. Yay güllerinin leçekleri ise yaz yağışı kimi otaqlara ve hele de boş olan yatağa sepelenerdi. Ve yüngül yay küleyi geniş ve maneesiz otaqları mexsusi ruhla doldurardı. İlkin ve başlanğıcın tertemiz ruhu ile. Başlanğıcın ve başlanğıcdan sonrakı ilk saatın ruhu ile. O zamanın ki heyat adi bir iyne ucu boyda cismin yaranışından başlayır. Ne zaman ki, etrafda yalnız sakitlik ve sahman var, qocalıq haqqında söhbet ola bilmez.Meşenin lap derinliyinden vehşi dovşanların ürek döyüntüsünü xatırladan ayaq sesleri gelirdi. Lap uzaqda qatar fit verirdi. O qatar şehere çatmağa telesirdi…