Varli birisi bir gun öyrenir ki,vefat etdikden sonra qebirde inkir-minkir (eslinde real adlari Münker ve Nekirdir) insani sorğu eleyir.Varli qaranliq ve soyuq qebirde tek qalmağin qorxusunu yaşayaraq elan edir-kim menimle brinci geceni qebirde kecirse,varisim de o olacaq.Ne övladlari ne qohumlari buna razi olmur.Bu elani esiden bir hambal-ne de olsa bir yuk dasiyan ipimden başqa heç neyim yoxdu-verilecek hesabim ne olacaq ki?-düşüncesiyle adamin qebuluna gelir.Buna razılaşdığını bildirir ve sened imzalanir. Gün gelir,varli vefat eliyir,qohumlari hambali tapib-vedine emel et deyirler.Hambali da varliyla birge defn edirler.Meqam gelir-inkir-minkir ölü varlinin yaninda bir başqasini görünce-bunun hesabini çekek,ölüsü nece olsa da burdadı.Başlayırlar hambalı hesaba çekmeye.


Kimsen,bura nece gelib çıxmısan,bu adam senin neyindi,elindeki nedir,ipi hardan almısan,harda işletmisen vesair kimi suallar sehere qeder bitmir ki bitmir. Seher hambal delicesine qebirden çıxır ve qaçır.Varlının qohumalrı onu saxlayıb razılaşdıqları pulunu vermek isteyirler.HAmbal imtina eleyir ve ---MEN SEHERE QEDER BİR İPİN HESABINI VERE BİLMEDİM,O QEDER VAR DÖVLETİN HESABINI NECE VERECEM-deyir ve imtina eleyir