Yer küresinde minlerle xalq
yaşayır ve her birinin öz dili,
medeniyyeti ve elbette ki, toy
adetleri var.
Nigaha girmeyin en sade yolu
Mesopotamiyada idi desek,
yeqin ki, yanılmarıq. Orada kişi
şahidlerin iştirakı ile qadının
üzünü duvaqla örterek deyirdi:
"O menim heyat yoldaşım
oldu".
Bezi xalqlarda qız insana yox,
cansız eşyaya da gede biler.
Bele nigahlar esasen yetkinlik
yaşına çatmayan qızlara şamil
edilir. Ölü ile nigah qeyri-
mümkün sayılsa da, hele de
Çinde bele nigahlar
bağlanmaqdadır ve onlar
"ruhlarla toy" ve ya "cehennem
toyu" adlandırılır.
Ruandada nigah bağlamaq
üçün qızla oğlanın bir-birine
nifret etmesi mütleqdir. Toy
merasiminden sonra qadın
kişinin evine gedir ve qırğın-
qiyamet qoparır. Qadın erini
döyür, cırmaqlayır ve bu,
seheredek davam edir, sonra
qadın öz evine yatmağa gedir,
axşam ise dava-dalaş yeniden
başlayır. Davalar bir neçe gün,
hetta bir aya qeder süre biler.
Qadının nifreti keçenden sonra
erinin evine köçür. Ailenin dinc
heyatı bir daha heç bir dava ile
pozulmur ve qarşılıqlı sevgi
hökm sürür.
Hamıya melumdur ki, bezi
ölkelerde çoxarvadlılıq
mövcuddur. Braziliyanın bezi
regionlarında ise qadının bir
neçe eri olur. Bu halda nigah
qadın terefinden yox, eri
terefinden qurulur. Bu bele baş
verir: yoldaşının sevgilisi
olduğunu öyrenen kişi meşuqu
ova devet edir. Ovdan sonra
sevgili onların evine köçür.
Sakit okeanda minlerle ada var
ki, her birinin yerli sakinleri
terefinden qorunan toy adet-
eneneleri var. Meselen,
adetlerden biri yeni
evlenenlerin kostyumlarının
böyüyüb boya-başa çatdıqları
torpağın mehsulundan
hazırlanmasıdır. Samoa
adasında gelinin paltarı ağac
qabığı ve tut ağacı
yarpağından, ter güllerden
hazırlanır, başa ise mirvari tac
qoyulur.
Asiyada gencler ipek ve qırmızı
renge bürünür. Çinde qızılı ve
qırmızı reng xoşbextlik ve var-
dövleti simvolize edir, ona göre
bu renglere hediyye
qutularında, şamlarda da rast
gelmek mümkündür.
Yaponiyada milli gelin

[1] 2 >>