narahat olaraq penceyini çiyinlerime atırsan. Başımı çevirib sene
baxdığımda gözlerimdeki minnetdarlığı görmek
isteyirsen. Eslinde yanımda olmağın menim sene en
böyük minnetdarlğımdı.Tam qarşımdakı stula
oturursan ve meni izlemeye başlayırsan. Ne olar qalx
ordan.Sene baxarken yaza bilmirem seni, seni yzmaq deyil yaşamaq gelir içimden.Gözlerini,gülümsemeyini
yaza bileceyim söz yoxdu lüğetde.O
gözlerini,gülümsemeyini sevirem.Heç bir not yoxdu
senin sesini yazmağa.Sesini eşitmeyi sevirem.Seni ve
gözelliyini çeke bilecek ressamın dünyaya geldiyine
inanmıram.Sene baxmağı sevirem.Yerini heç kimin tuta bilmeyeceyini bilirem ve seni her şeyden çox
sevirem. Kimsen,hardasan bilmirem,amma seni xeyal
etmek gözeldi.Seni xeyal etmek bu qeder
gözeldise,seni yaşamaq daha gözeldi.Belki bir gün
çıxarsan qarşıma ve mene baxıb
gülümseyersen,heyacanlandırarsan meni.Belki de heç çıxmazsan qarşıma,sadece xeyallarımda qalar ve
orda böyüyer sevgim.Eslinde bilirsen seni tapdığım o
gün üçün xeyal qurmamalıyam. Hediyye olmalısan
menim üçün.
Güneşin uzaqlarda yox olduğu anlarda oyandım
xeyallarımdan.Ne sen var idin yanımda,ne de xeyallarımdakı baxışların.Yaşanılası yalnızlığımı hele
de yaşayıram,amma yaşanılası xeyallarımın sonu
geldi.
Men burada, bu külekli gecede seni ve senin sevgini
gözleyirem. Üreyimdeki xeyalların gerçek olmağını
isteyirem.Harada olursan ol, ne vaxt qarşıma çıxacaqsan çıx indiden deyirem: ”Varlığın xeyalından gözeldir bilirem. Seni
çox sevirem”.

<< 1 [2]