Ebu Besir deyir: Men Ummu Hemidenin yanına gedib imama Cefer Sadiqin (e) dünyadan getmesini ona baş sağlığı verdim. O ağladı, men de onun ağlamğına baxıb ağladım. Sonra dedi: Ey Eba Mehemmed, eger İmam (e) can vererken görseydin, qeribe şeyler hiss ederdin. O, son anlarda gözlerinin açıb buyurdu: Menimle qohum olan bütün şexsleri bir yere yığın. Biz hamının bir yere toplandıqdan sonra Hezret onlara baxıb buyurdu: “Heqiqeten bizim şefaetimiz namazı yüngül sayanlara çatmaz”. (Vesailuş-şie 4/ 26)