Peyğember (sallallahu aleyhi ve sellem) demişdir: “Sizden evvel yaşamış bir xalqın padşahı ve onun da bir sehrbazı var idi. O qocal­dıqda padşaha dedi: “Men qocalmışam ve artıq ömrüm başa çatıb. Odur ki, yanıma bir uşaq gönder, ona sehr etmeyi öyredim.” Padşah onun yanına bir uşaq gönderdi ve sehrbaz ona sehr öyretmeye başladı. Sehrbazın evi ile padşahın sarayı arasında bir rahib yaşayırdı. Bir gün uşaq rahibin yanına gelib onun danışdıqlarına qulaq as­dı ve rahibin dedikleri onun xoşuna geldi. O her defe sehrbazın yanına getdikde rahibe de baş çekirdi. O sehr­bazın yanına gec geldikde, sehrbaz: “Ne üçün gecikmi­sen?”- deyib onu döyür, eve gec geldikde de evde­kiler: “Ne üçün gecikmisen?”- deyib onu döyürdüler. Uşaq rahibe şikayet etdikde, o dedi: “Sehrbaz seni döymek istedikde, de ki, ailem meni lengitdi. Ailen seni döymek istese, de ki, sehrbaz meni lengitdi.” Uşaq belece öz işine davam etdi. Nehayet bir gün o, camaatın yolunu kesmiş böyük ve qorxunc bir heyvana rast geldikde dedi: “Bu gün men kimin daha üstün olduğunu – rahibin dininin, yoxsa sehrbazın emelinin Allaha daha eziz olduğunu bileceyem.” O yerden bir daş götürüb dedi: “Allahım, eger rahibin dini Senin üçün sehrbazın emelinden daha ezizdirse, onda bu heyvanı öldür ki, insan­lar keçib gede bilsinler!” O, daşı atıb heyvanı öldürdü ve insanlar öz yollarına davam etdiler. Uşaq rahibin yanına gelib bunu ona xeber verdikde rahib dedi: “Oğlum, bu gün sen menden de feziletlisen. Onlar seni tezlikle sınayacaqlar. Seni sınayacaqları vaxt menim kim olduğumu onlara bil­dirme.” Bu minvalla uşaq anadangelme korları ve cüzam xesteliyine tutulanları sağaltmağa, habele insanlara üz vermiş diger xestelikleri de müalice etmeye başladı. Pad­şahın yaxın adamlarından birinin gözleri kor olmuşdu. O, bu uşağın haqqında eşidende çoxlu hediyyeler götü­rüb onun yanına geldi ve dedi: “Meni sağalda bilsen, bunların hamısı senin olacaq!” Uşaq dedi: “Men heç kesi sağalt­mıram. Sağaldan yalnız qüdretli ve qüvvetli Allah­dır. Eger

[1] 2 3 ... 28 >>