yanına gedim?” O dedi: “Oğlum! Vallahi ki, men bizim eqidede olan yalnız bir neferi tanıyıram, o da Emmuriyye şeherinde yaşayır. İsteyirsense, onun yanına get!” O vefat etdikden sonra men Emmuriyyede yaşayan adamın yanı­na gelib dostumun dediklerini ona xeber verdim. O mene yanında qalmağa izn verdi ve men (bir müddet) onun ya­nında qaldım. Onun yanında qaldığım müddetde (Allah) mene çoxlu mal-qara ve qoyun nesib etdi. Çox keçmedi ki, bu kişinin de eceli yetişdi. Ölüm ayağında iken men ona dedim: “Ey filankes! Men filankesin yanında idim. O mene filankesin yanına getmeyi, filankes de mene filanke­sin yanına getmeyi, o da mene senin yanına gelmeyi nesi­het etmişdi. Bes sen mene ne buyurursan, (sen ölenden sonra) men kimin yanına gedim?” O dedi: “Oğlum! Vallahi, men bizim eqidemizde olan ele bir adam tanımı­ram ki, seni onun yanına gönderim. Lakin (ümidini üz­me), İbrahimin dininde olan peyğemberin gönderileceyi vaxt artıq yaxınlaşıb. O, ereblerin arasından çıxacaq, (qöv­mü onu qovub yurdundan çıxartdıqdan sonra) Herraya,21 xurmalıqlar olan bir yere hicret edecek. Onun hamıya belli olan peyğemberlik elametleri vardır: hediyyeni ye­yer, sedeqeni ise yemez ve bir de çiyinleri arasında pey­ğemberlik nişanesi vardır. O yerlere gede bilersense, get!”
O vefat etdikden sonra men Allahın qedere yazdığı qeder Emmuriyyede qaldım. Nehayet, bir gün men Kelb qebilesinden olan tacirlere rast geldim ve onlara: “Meni ereblerin diyarına aparmağa razılıq verseniz, mal-qaramı ve qoyunlarımı size vererem”. Onlar menim teklifimle razılaşdılar ve men bütün varidatımı onlara verdim. Ta­cirler meni (Medine) yaxınlığındakı bir vadiye getirdiler ve haqsızlıq edib meni köle olaraq bir yehudiye satdılar. Men onun yaşadığı yere gelib çatdıqda xurma ağaclarını gördüm ve üreyime damdı ki, bu, dostumun mene vesf etdiyi yerlerdir. Men içimde rahatlıq tapa bilmirdim. Ele bu dem ağamın medineli – beni-qüreyzeli emisi oğlu onun yanına geldi ve meni satın alıb Medineye apardı. Vallahi, men Medineni

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 ... 28 >>