sellem) xurmadan yedi ve sehabelerine de ondan yemeyi buyur­du. Men yene öz-özüme dedim: “Bu da ikincisi”. Bir müddetden sonra men yene onun yanına geldim. Hemin vaxt o, Beqi qebirstanlığında, sehabelerinden birinin def­ninde idi. O, sehabeleri ile birlikde yerde oturmuşdu, eba­sını da çiynine atmışdı. Bu vaxt men onun arxa terefine keçdim ki, belke keşişin mene vesf etdiyi peyğemberlik nişanesini görem. Men Peyğemberin (sallallahu aleyhi ve sellem) arxa terefine keç­dikde o menim ne istediyimi başa düşdü ve ebasını çiy­ninden yere saldı. Men onun çiyinleri arasındakı peyğem­berlik elametini gören kimi onu qucaqlayıb öpdüm ve hönkür-hönkür ağlamağa başladım. Peyğember (sallallahu aleyhi ve sellem) mene: “Gel otur!”- dedi, men de oturub evvelden axıradek başıma gelenleri ona danışdım. Bu ehvalat Peyğembere tesir etdi ve o menden başıma gelenleri sehabelere de danışmağı xahiş etdi.
İbn Abbas demişdir: “Salman Uhud döyüşünedek köle olaraq qaldı”.
Sonra Salman revayetine davam edib dedi: “Bir gün Peyğember (sallallahu aleyhi ve sellem) mene dedi: “Ey Salman, ağanla (müeyyen miqdar pul müqabilinde) azad olunmağına dair razılaş”. Men gedib ağamdan üç yüz xurma zoğu22 ekmek ve min altı yüz dirhem ödeme şertile azad edileceyime dair ra­zılıq aldım. Onda Peyğember (sallallahu aleyhi ve sellem) sehabelerine: “Qarda­şı­nı­za yardım edin!”- deye buyurdu, sehabeler de mene yar­dım etdiler. Kimisi otuz, kimisi iyirmi, kimisi on beş, kimisi on, kimisi de imkanı daxilinde bir neçe zoğ verdi. Belelikle, üç yüz zoğ yığıldı. Sonra Peyğember (sallallahu aleyhi ve sellem) mene dedi: “Ey Salman, get bu zoğların yerini qaz, işini qurtar­dıqdan sonra gel mene xeber ver ki, onları men öz elle­rimle ekim”. Men sehabelerle birlikde zoğlarını yerini qa­zıb qurtardıqdan sonra Peyğemberin (sallallahu aleyhi ve sellem) yanına gelib (işi­mizi qurtardığımızı) ona xeber verdim. Peyğember (sallallahu aleyhi ve sellem) qal­xıb menimle getdi. Biz zoğları bir-bir ona uzadır, o da onu yere sancırdı.

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 28 >>