dayanmadan ağladığımın şahi­di olduqda ele zenn etdiler ki, ciyerim parça-parça olacaq. Onlar menim ya­nımda iken, ensar qadınla­rın­dan biri menim yanıma gel­mek üçün izn istedi ve gelib me­nimle beraber ağladı. Ele bu vaxt Peyğember (sallallahu aleyhi ve sellem) içeri daxil oldu ve (salam ve­rib) otur­du. Bu söz-söhbet başlanandan beri o menim yanım­da otur­ma­mışdı. Bir ay keçme­sine baxmaya­raq, menim baremde heç bir aye nazil olma­mışdı. O, şehadet getir­dikden sonra dedi: “Ey Aişe, senin barende mene filan-filan xeberler çatıb. Eger günah­kar deyilsense, Allah se­ni temize çıxar­da­caq. Yox, eger günah iş görmü­sense, Allahdan bağışlanma dile, tövbe et! Heqi­qeten, eger ben­de öz gü­nahını etiraf edib tövbe ederse, Allah onun töv­be­sini qebul eder.” Peyğember (sallallahu aleyhi ve sellem) sözünü qur­tardıqdan sonra menim göz yaşım ke­sildi ve gözümden bir damla yaş bele çıxmadı. Men atama: “Allahın elçisi­ne (sallallahu aleyhi ve sellem) cavab ver!”– dedim. O dedi: “Vallahi, Men bilmi­rem, Allahın elçisine (sallallahu aleyhi ve sellem) ne deyim.” Sonra men anama: “Allahın elçisi­ne (sallallahu aleyhi ve sellem) cavab ver”– dedim. O dedi: “Vallahi, men bilmi­rem, Allahın elçisine (sallallahu aleyhi ve sellem) ne deyim.” Men az yaşlı qız uşa­ğı olduğum üçün, Qurandan çox delil-sübut bilme­di­yi­me göre dedim: “Vallahi, her şey mene belli oldu. Siz in­san­ların danış­dıq­ları bütün bu söhbetleri eşit­diniz, bu sizin qelbinizde özüne yer tapdı ve siz onu tesdiq etdi­niz. Eger men size günahsız olduğumu de­sem, – Allah da bilir ki, heqiqe­ten, men günahsı­zam, – siz mene inan­mayacaqsınız. Yox eger günah­kar olduğu­mu etiraf et­sem, – Allah da bilir ki, men o günah­dan uzağam, – siz buna inana­caqsınız. Vallahi, men hem özüme, hem de size ancaq Yusufun atası Yaqubun dedi­yini misal çeke bilerem. Bir zaman o bele demişdir: “Me­ne gözel sebir gerekdir. Söyledik­lerinizin müqabilinde Allah­dan kömek dilemek lazımdır.”31
(Bunları deyenden) sonra men gedib yerime

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 ... 28 >>