olunanlar ve Allahın döyüşe getmemeye rüsxet verdiyi zeifler qalmışdı. Peyğem­ber (sallallahu aleyhi ve sellem) Tebuka gelib çata­na qeder menim barem­de düşünmedi. Tebukda iken se­habeler ara­sında olduqda meni xatırla­yıb dedi: “Keb ne etdi?” Beni Seleme qebilesinden olan bir nefer dedi: “Ya Resulullah, Kebi iki gözel libası ve yan-yöresine özün­den razı halda baxması Medinede sax­ladı.” Muaz ibn Cebel dedi: “Senin dediyin söz nece de pisdir! Vallahi, ya Resulullah, biz Kebden yaxşılıqdan başqa bir şey gör­me­mişik.” Pey­ğember (sallallahu aleyhi ve sellem) heç ne deme­di. Onla­rın Medi­neye qayıtma xebe­rini eşitdikde keder meni bürüdü. Artıq yalan danış­maq bare­sinde düşünme­ye başladım ve öz-özüme dedim: “Men ne edim ki, sa­bah onun qezebin­den xilas olum?” Sonra men bu iş bare­sinde tecrübesi olan yaxınlarımla mesle­het­leşdim. Pey­ğemberin (sallallahu aleyhi ve sellem) Medi­neye ya­xınlaşması xeberi mene yetiş­dikde bütün batil fi­kirleri özümden uzaqlaş­dır­dım ve başa düş­düm ki, uy­durduğum yalan fikirler­le özüme beraet qazan­dıra bil­me­ye­ceyem. Ona göre de qerara gel­dim ki, her şeyi ol­duğu kimi Peyğembere (sallallahu aleyhi ve sellem) söyleyim. Seheri gün Peyğem­ber (sallallahu aleyhi ve sellem) Medi­neye geldi ve adeti üzre mescide daxil olub iki rüket namaz qıldı. Sonra da orada olan camaatla (hal-ehval tutmaq üçün) birge oturdu. Bu vaxt Tebuk döyü­şünden yayınan seksenden artıq kişi ge­lib Peyğembere (sallallahu aleyhi ve sellem) müxtelif beha­neler getirmekle ve and içmekle üzrxahlıq etmeye başladılar. Allahın elçisi onla­rın aşkarda dedik­lerini qebul etdi, onlar­dan bir daha ved aldı, onlar üçün bağışlanma diledi, qelblerinde gizletdik­lerini ise Allaha he­vale etdi. Bu zaman men de Peyğem­berin (sallallahu aleyhi ve sellem) hüzuruna gelib ona salam verdim. Pey­ğember (sallallahu aleyhi ve sellem) meni gör­cek gülümsedi, lakin qezebli olduğu hiss olu­nurdu. Peyğem­ber (sallallahu aleyhi ve sellem): “Gel!”– deye meni çağırdı. Men yaxın­laşıb

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 28 >>